نقتی ها /امروز و بعد از گذشت ۳ سال از مصوبه شورای اقتصاد در ارتباط با طرح نگهداشت و افزایش تولید از مخازن در حال بهرهبرداری موسوم به طرح ۲۸ مخزن علیرغم تمامی ادعاهای مطرح شده در باب موفقیت آن اما تا کنون حتی تمامی ۲۷ بسته کاری نیز بطور کامل به پیمانکاران واگذار نشده و همچنین عملیات اجرایی تعداد زیادی ازاین تعداد مخزن نیز آغاز نشده است. ضمن آنکه آمارها حکایت از آن دارند که بستههای در حال اجرا نیز عقب افتادگی بسیار زیادی دارند تا جاییکه بسیاری از کارشناسان نسبت به آینده این قراردادها در دولت آینده نیز ابراز نگرانی میکنند و معتقدند ادامه روند فعلی در این پروژهها که بیشتر مشکلات اساسی و ساختاری را هدف گرفته سرنوشت مثبتی را برای این پروژهها رقم نخواهد زد!
این طرح پر سرو صدا که به علت عدم پیشرفت، برهم زدن نظم و ساختار سازمانی، بیتجربگی اکثر متولیان طرح و از همه مهمتر متوقف نمودن روال جاری عملیات نگهداشت و افزایش تولید که افت توان تولید را بدنبال داشته مخالفان بسیاری در جنوب دارد و اجرای آن همواره با اما و اگرهایی همراه بوده است. این درحالی است که قرار بود تمامی ۲۷ بسته اجرایی آن ۲ ساله به اتمام رسیده و ظرفیت تولید مناطق نفتخیز جنوب را بیش از ۳۷۰ هزار بشکه در روز افزایش دهد؛ اما در حال حاضر تنها نتیجه اجرای این طرحها طی سه سال گذشته تنها درخواست دریافت ۲ پایه تشویقی برای مدیران ارشد مناطق نفت خیز جنوب بوده که به اذعان کارشناسان، هنوز مشخص نیست با توجه به انتشار آمار مستند میزان پیشرفت این پروژهها طی مدت مذکور که در ادامه این گزارش به ریز این آمار خواهیم پرداخت علت دریافت تشویقی این مدیران آنهم ۲ پایه از سوی وزیرنفت چه بوده است؟
الف) ۶ پروژه منصوری، رامشیر، لالی، کبود، نرگسی، گچساران خامی
عملیات اجرایی این بستهها بعد از کش و قوسهای فراوان بالاخره در ۱ اسفند ۱۳۹۷ آغاز گردید و قرار بود تا ۱ اسفند ۱۳۹۹ بطور کامل به اتمام برسد اما امروز اوضاع جور دیگری رقم خورده است. بعد از گذشت حدود ۳۰ ماه از امضاء قرارداد این بستهها پیشرفتی در حدود ۲۷درصد داشته و عقب افتادگی آنها نسبت به برنامه حدود ۷۳درصد است.
اوضاع در برخی از پروژهها نظیر رامشیر که بزرگترین پروژه از میان این ۶ بسته است بسیار وخیم بوده و پیشرفت آن بعد از حدود ۳۰ ماه در حدود ۱۶درصد و عقب افتادگی آن در حدود ۸۴درصد است. نکته حائز اهمیت اینکه در طرحهای رامشیر و منصوری که بخش عمده آنرا عملیات سطحالارضی تشکیل میدهد، پیشرفت بخش سطحالارضی به ترتیب در حدود ۳درصد و ۴درصد میباشد و این موضوع در ادبیات کنترل پروژه یک فاجعه محسوب میشود. ۳درصد در ۳۰ ماه یعنی هر ماه یک دهم درصد (۰.۱ درصد)! نکته جالبتر این است که مدیرعامل شرکت اویک که پیمانکار این دو بسته قراردادی است غلامرضا منوچهری معاون سابق توسعه و مهندسی شرکت ملی نفت ایران است، وی که بنوعی بنیانگذار و طراح این بستههای قراردادی در کل کشور محسوب میشود و تصادفاً جز اولین پیمانکاران اجرایی این طرح نیز است، امروز در اجرای این ۲ پروژه خصوصاً در بخش سطحالارض تقریبا با شکست مواجه شده است.
در نهایت با توجه به عدم حصول نتیجه ۶ بسته قرادادی که عملیات اجرایی آن در سال ۹۷ آغاز شده بود، وزیر نفت طی جلسهای با حضور منصوریان و کرباسیان، زبیدی، ختلان، دهقان و فاطمی اقدام به اصلاح چارچوب قراردادهای EPC/EPD مینماید. شرط آورد سرمایه توسط پیمانکار حذف میشود، پیشپرداخت به پیمانکار افزایش مییابد، پرداخت از Milestone به Progressive تغییر یافته و شرکتها موظف میشوند صورت وضعیت پیمانکار را ظرف یک هفته تعیین تکلیف نموده و جهت پرداخت به شرکت ملی نفت ایران ارسال نمایند.
سایر پروژههای طرح با این الگو به پیمانکاران واگذار میشوند. دراین بین "نفتیها" به بررسی این دسته نیز پرداخته است تا ببیند دستور وزیر میتواند سبب پیشرفت این پروژهها شود؟
ب) ۷ پروژه شامل اهواز۱۴، مارون ۱۴، مارون ۲۵، منصورآباد، سیاهمکان، زیلایی و رامین
این بستهها که با الگوی جدید واگذار شده بود و چشم و چراغ وزیر و شاگردانش در جنوب بود امروز و بعد از گذشت بیش از یکسال از آغاز عملیات اجرایی وضعیتی به مراتب بدتر از ۶ بسته مرحله اول دارد.
شاگردان شیخالوزرا یکبار دیگر نشان دادند که با ارائه فایلهای پاورپوینت زیبا در جلسات و ادعاهای توخالی، اتفاق خاصی در عمل رخ نخواهد داد. حال این سوال مطرح است که آیا وزیر نفت دولت آیتالله رئیسی این افتخار را خواهد داشت که شاهد جشن اتمام این پروژهها باشد یا او نیز باید صرفاً شاهد و ناظر عقب افتادگیهای این طرحها باشد.
ج) ۱۴ پروژه باقیمانده از طرح ۲۸ مخزن
۱۴ پروژه باقیمانده از طرح ۲۸ مخزن شامل چلینگر و گرنگان، مارون۶، مارون۳، بینک، سولابدر،گلخاری، گچساران۳۴، پازنان، قلعه نار، گچساران۱۲، بالارود، بی بی حکیمه، اهواز۲۳۵ و لالی بنگستان نیز از لحاظ اجرایی دارای پیشرفت صفر درصدی (۰درصد) هستند که این نیز از عجایب روزگار است. طرحی که قرار بود ۲ ساله بطور کامل به نتیجه برسد امروز بعد از گذشت بیش از ۳ سال از مصوبه شورای اقتصاد بیش از نیمی از پروژههای آن در مرحله صفردرصد از لحاظ اجرا قرار دارند.
متاسفانه مشکل به اینجا ختم نمیشود، به بهانه اجرای این طرحها عملیاتهای نگهداشت و افزایش تولید با روال جاری متوقف شده است و تعداد زیادی از دکلهای حفاری نیز بیکار شده یا در انتظار موقعیتهای حفاری ایمنسازی قرار گرفتهاند که خسارتهای میلیاردی به اقتصاد کشور وارد نموده است و در گزارش بعدی به آن پرداخته میشود. همه این موارد سبب افت ظرفیت تولید نفت در کشور شده است که این موضوع بسیار با اهمیت بوده و افت درآمدهای ارزی را برای کشور در زمان تولید حداکثری بدنبال خواهد داشت. این موضوع باید توسط نهادهای نظارتی کشور مورد توجه و پیگیری قرار گیرد.
این درحالی است که پس از این ناکامیها و ناتوانیهای مدیریتی آقای وزیر با حمایت تمام قد از مدیران خود در مناطق نفت خیز جنوب درخواست میکند تا ۲ رتبه تشویقی به آنان اعطاء گردد. تشویقی که به اذعان بسیاری از کارشناسان باید آن را در تلاش این مدیران در طرح نام زنگنه به عنوان یک برند برای کشور جستجو کرد! به هرحال آنچه مشخص است ناکامیهای مدیریتی و ساختاری در مناطق نفت خیز جنوب طی سالهای گذشته آنچنان افزایش یافته که قطعا پرداختن به انان میتواند نمایی کوچک از مشکلات امروز این منطقه را به تصویر بکشد تا شاید مدیران آینده این منطقه به فکر راهکاری برای بازگرداندن وضعیت مناطق نفت خیز جنوب چه از لحاظ ساختاری و چه از لحاظ کارشناسی به ۸ سال گذشته باشند.
در این بین "نفتیها" در گزارشهای بعدی به سایر حوزههای عملکردی شاگردان زرنگ وزیر در مناطق نفتخیز جنوب میپردازد تا شاید نقشه راهی باشد برای مدیران آینده این شرکت استراتژیک کشور!/دانیال قربانی
پست الکترونیکی نفتیها به نشانی naftiha.ir@gmail.com برای دریافت نقطه نظرات، پیشنهادها، انتقادها و شکایات شما به عنوان پل ارتباطی این پایگاه خبری – تحلیلی با شما مخاطبان عزیز، در دسترس قرار دارد که شما مخاطبین عزیز نفتی ها میتوانید از این طریق با ما در ارتباط باشید.
ارسال نظرات
ارسال نظرات