نفتی ها /گم شدن ۲۰ میلیون لیتر بنزین در کشوری که به بحران انرژی دچار است، بیش از یک مشکل ساده در روند توزیع و عرضه سوخت به نظر می‌رسد. این موضوع اکنون به یکی از جنجالی‌ترین مسائل سیاسی و اقتصادی تبدیل شده و سوال‌های زیادی را مطرح می‌کند. قاچاق بنزین، به‌ویژه در شرایطی که ناترازی انرژی کشور به نقطه بحرانی رسیده، نه‌تنها مسئله‌ای اقتصادی، بلکه به معضلی امنیتی تبدیل شده که باید به‌طور جدی پیگیری شود. اگرچه مسئولین نفتی، تا پیش از این، سعی داشتند با انکار مشکلات، آرامش عمومی را حفظ کنند، حالا کمیسیون انرژی مجلس به‌طور رسمی وارد عمل شده و تحقیق و تفحص از وزارت نفت را در دستور کار قرار داده است.
نکته‌ای که در این میان نگران‌کننده است، این است که قاچاق بنزین به موضوعی سیستماتیک و پیچیده بدل شده است. در شرایطی که مردم روزانه با مشکلاتی نظیر کمبود سوخت و صف‌های طولانی روبه‌رو هستند، گم شدن ۲۰ میلیون لیتر سوخت نه‌تنها گواهی بر فساد آشکار است، بلکه نشان‌دهنده ضعف و بی‌توجهی سیستم نظارتی کشور به مسائل حیاتی است. آیا این گم شدن‌ها صرفاً نتیجه ناتوانی‌های مدیریتی است، یا در پس پرده، گروه‌هایی از مسئولین و افراد خاص از ناترازی‌ها برای کسب سود استفاده می‌کنند؟ آیا قاچاق بنزین به یکی از روش‌های پنهان درآمدزایی برخی افراد تبدیل شده است؟
این رخداد، یک زنگ خطر جدی برای اقتصاد کشور است. قاچاق سوخت، که یکی از معضلات بزرگ اقتصادی و امنیتی ایران به شمار می‌آید، می‌تواند به کمبود سوخت در نقاط مختلف کشور، افزایش قیمت‌ها و حتی کاهش شدید اعتماد عمومی منجر شود. واقعیت تلخ این است که گم شدن این حجم از سوخت در کشوری که با بحران‌های اقتصادی و تحریم‌های سنگین روبه‌روست، نشان‌دهنده ضعف‌هایی عمیق در سیستم نظارتی و اجرایی است که باید فوراً مورد بررسی قرار گیرد.
حال کمیسیون انرژی مجلس که قرار است ابعاد این مسئله را بررسی کند، در مقابل یک پرسش بزرگ قرار دارد، آیا این تحقیق و تفحص‌ها تنها در حد وعده باقی خواهند ماند، یا واقعاً به اصلاحات عملی و برخورد با مسببین منتهی می‌شود؟ آیا این مسئله به یک روند معمولی و بی‌نتیجه تبدیل خواهد شد، یا دولت و مسئولین اجرایی به‌طور واقعی درصدد شفاف‌سازی و حل بحران خواهند بود؟
در این میان، مردم ایران که روز به‌روز، به دلیل مشکلات اقتصادی و معیشتی، بیشتر از قبل احساس بی‌اعتمادی می‌کنند، نیاز دارند تا مسئولین، به‌جای پنهان‌کاری و انکار حقیقت، واقعیت‌ها را بپذیرند و با اقدامات عملی، اعتماد از دست رفته را بازسازی کنند. تنها در این صورت است که می‌توان به آینده‌ای امیدوار بود و بحران‌های متعدد کشور را به روشی شفاف و دقیق حل کرد.