نفتی ها /اخیراً فردی با تخصص چینه و فسیل‌شناسی که از دهه ۷۰ تا ۹۰ در معاونت زمین‌شناسی مناطق نفت‌خیز جنوب دارای مسئولیت بوده و در پایان سال ۹۶ که زمزمه کاهش پاداش‌های بازنشستگی جدی شده بود ناگهان و پیش از موعد خود را بازنشسته کرده بود، با طرح‌های عجیبی مجدداً بدون داشتن حکم رسمی مشاوره و بدون طی نمودن مراحل تصویب پروپزال‌های پژوهشی به شرکت مناطق نفت خیز جنوب برگشته و شنیده می‌شود هم اکنون اطلاعات محرمانه سیستم و بیش از ۱۰ نفر از پرسنل مجموعه را در اختیار گرفته تا درباره موضوعی که هیچ ربطی به تخصص وی ندارد (موضوع سد چم شیر، موضوعی پرچالش که ممکن است عواقبی نظیر سد گتوند را برای کشور بوجود آورد) بررسی و اعلام نظر نماید. شنیده‌ها حاکی از آن است که در دوره مدیریت وی در معاونت زمین‌شناسی، رئیس وقت اداره مطالعات با امضاء یک صورتجلسه احداث این سد را بلامانع اعلام نموده که عملاً وی را در فجایع احتمالی بنوعی شریک خواهد نمود. بعد از دوره مدیریت او، گزارشات متعددی در بحث احداث سد چم‌شیر و مخاطرات آن تهیه گردید که همگی به آسیب‌های زیست محیطی و ایجاد مخاطره برای چاه‌ها و مخازن نفتی دلالت داشته‌اند. تعدادی از چاه‌های نفت نیز متروکه گردید که خسارات مالی زیادی از لحاظ تولید نفت برای کشور بوجود آورد و احتمالاً قبل از آبگیری سد نیز تعداد دیگری چاه تولیدی باید متروکه گردد. اساساً بررسی موضوعات مربوط به مخاطرات احداث سد باید با حضور چند گروه مختلف شامل: متخصصان ژئومکانیک، زمین‌شناسان مهندسی، متخصصان طراحی و برنامه‌ریزی چاه‌های نفت و گاز، متخصصان رسوب‌شناس، مهندسان عمران و متخصصان تکتونیک مورد بررسی قرار گیرد و حضور یک چینه و فسیل‌شناس بعنوان مسئول تیم بررسی مخاطرات سد بسیار مضحک است. آن هم فسیل‌شناسی که ادارت زیرمجموعه وی در دوره مسئولیتش احداث سد را تایید نموده است. در حالیکه که ضروری است وی و تیم تایید کننده مورد مواخذه نهادهای نظارتی و تعقیب قضایی قرار گیرند، این فرد باردیگر مسوولیت بررسی این موضوع را برعهده گرفته است که این خود برنگرانی‌ها می‌افزاید!
اگرچه متاسفانه حضور وی در مناطق به اینجا خلاصه نمی‌شود؛ اخیراً وی طرح دیگری را تحت عنوان تزریق آب رودخانه تمبی در مخزن مسجد سلیمان جهت فشارافزایی و افزایش تولید نفت و گاز از این میدان ارائه داده است. بر همگان آشکار است که پوش‌سنگ این میدان دارای شکستگی بوده و ناپایدار است و همین موضوع سبب نشست نفت و گاز در جای جای شهرستان مسجد سلیمان شده است. این طرح بسیار خطرناک بوده و مخاطرات زیست محیطی، اجتماعی امنیتی را بدنبال خواهد داشت. چندی پیش نیز نشست نفت از کف یکی از پاساژهای مسجد سلیمان در فضای مجازی خبرساز شد که ویدئو آن در لینک زیر موجود است. https://www.aparat.com/v/UsfSW
جالب است که همین فرد در زمان مسئولیت خود دستوری جهت ساخت یک موقعیت حفاری برای چاهی جهت کاهش فشار و کاهش نشست نفت مخزن مسجد سلیمان ارائه داده بود بدین صورت که این چاه بتواند فشار سازند آسماری را در سازند گچساران تخلیه نماید. گویا این موقعیت ساخته شد اما بدلایل مختلف هرگز مورد استفاده قرار نگرفت. کم بودن فاصله آن با مناطق مسکونی و زیادتر بودن فشار سازند گچساران نسبت به سازند آسماری از جمله دلایل آن بوده است.
حال این سوال مطرح می‌شود که این فسیل‌شناس بازنشسته چرا باید در حوزه ازدیاد برداشت اعلام نظر نماید؟ چرا باید فردی که روزی بدنبال کاهش فشار مخزن برای کاهش مخاطرات بوده امروز بدنبال افزایش فشار مخزن باشد که خطرات بسیار زیادی را بدنبال خواهد داشت؟ تجربه تزریق گاز در میدان آغاجاری نشان داده است که افزایش میزان تزریق گاز در ارتباط مستقیم با افزایش میزان نشست نفت و گاز می‌باشد. ضروری است این امر توسط مسئولین نهادهای نظارتی مورد بررسی قرار گیرد.
موارد فوق تنها بخشی از یک بام و دو هوای این شخص در زمان مسئولیت و بازنشستگی است که باید انگیزه آن مورد بررسی قرار گیرد که آیا مسائل و منافع مالی باعث این امر شده یا پای انگیزه‌های پیچیده‌‌تری در میان است؟!
همچنین وی اخیراً طرح تولید نفت از سازندهای شیلی با روش شکست هیدرولیکی را نیز ارائه داده که این موضوع نیز جای بحث بسیاری را دارد. از جمله اینکه میزان هزینه تولید نفت از شیل‌ها چه مقدار است و اصلاً به صرفه اقتصادی خواهد بود؟ نکته مهمتر اینکه شرکت ملی نفت ایران هنوز در بسیاری از مخازن ثابت شده خود به ظرفیت مجاز تولید روزانه نرسیده تا بخواهد برای تولید نفت از شیل برنامه‌ریزی نماید. استفاده از شکست هیدرولیکی حتی در مخازن کربناته که بعضاً ضروری نیز هست انجام نشده است. ضمناً دخالت یک فسیل شناس در حوزه ازدیاد برداشت، شکست هیدرولیکی و مباحث ژئومکانیک و سدسازی نیز جای تامل بسیار دارد. همچنین حضور مداوم وی در دفتر مدیرعامل مناطق نفت‌خیز(بنابرشنیده‌ها)، دسترسی کامل و بدون ضابطه به اطلاعات بسیار محرمانه سیستم که حتی کارمندان رسمی نیز چنین اجازه‌ای ندارند و در اختیار داشتن بیش از ده نفر پرسنل رسمی مجموعه جهت استفاده در پروژه‌ها همه و همه سوال‌هایی است که باید مسئولین وزارت نفت و نهادهای نظارتی به آن توجه ویژه نمایند.
ارسال نظرات
ارسال نظرات
ارسال نظرات