نفتی ها /نخستین حاشیه این هفته "نفتی‌ها" به موضوعی کمتر گفته‌شده اما پرخطر در زندگی روزمره می‌پردازد؛ بخار بنزین و نقش آن در افزایش اضطراب.
تنفس بخارات سوختی تجربه‌ای روزمره است؛ از جایگاه‌های سوخت‌گیری گرفته تا ترافیک‌های سنگین. اما تحقیقات تازه نشان می‌دهد این مواجهه مداوم می‌تواند به‌طور مستقیم روی سیستم عصبی اثر گذاشته و سطح اضطراب را افزایش دهد. مکانیسم اصلی، ایجاد «استرس اکسیداتیو» و برهم‌زدن تعادل انتقال‌دهنده‌های عصبی مانند گابا و استیل‌کولین است؛ همان عواملی که نقش کلیدی در کنترل اضطراب دارند.
در مطالعه‌ای مشترک میان دانشگاه آزاد و کالج اوی‌سینا، موش‌های صحرایی در معرض بخارات بنزین قرار گرفتند. نتایج نشان داد هرچه زمان تماس طولانی‌تر شد، رفتارهای اضطرابی نیز به شکل معناداری افزایش یافت. یافته‌ای که در هفته‌های سوم و پنجم آزمایش بیش از هر زمان دیگری آشکار شد.
این داده‌ها تنها محدود به آزمایشگاه نیستند. کارکنان جایگاه‌های سوخت، رانندگان و میلیون‌ها شهروند هر روز با غلظت‌های بالای این بخارات در تماس‌اند. پیام روشن است: بخار بنزین تنها یک آلاینده زیست‌محیطی نیست، بلکه یک عامل پنهان تهدیدکننده سلامت روان است.
اگر این شواهد جدی گرفته نشود، باید انتظار داشت هزینه‌های اجتماعی و درمانی ناشی از اختلالات اضطرابی در آینده سنگین‌تر از آنچه امروز می‌بینیم، بر دوش جامعه و نظام سلامت تحمیل شود./ ایسنا
دومین حاشیه هم به موضوعی کلیدی در آینده صادرات ایران می‌پردازد؛ رقابت پتروشیمی ایران با غول چینی؛
چین امروز با بیش از ۱۴ درصد سهم، بزرگ‌ترین صادرکننده محصولات پتروشیمی جهان است. این کشور با سرمایه‌گذاری عظیم در زنجیره‌های یکپارچه پالایش و پتروشیمی، نه‌تنها نیاز وارداتی خود را کاهش داده، بلکه با قدرت به بازار جهانی ورود کرده است.
ایران در سوی مقابل، با وجود منابع غنی هیدروکربوری، همچنان بخش بزرگی از محصولات خود را به‌صورت خام یا نیمه‌خام و عمدتاً به بازار چین صادر می‌کند. نفت تحریمی و ارزان ایران، خوراکی ارزشمند برای پتروشیمی‌های چین بوده و حتی به رشد این صنعت در آن کشور کمک کرده است. اما این وابستگی، ریسکی بزرگ برای اقتصاد ایران محسوب می‌شود.
سیاست‌های توسعه‌ای چین به‌وضوح مسیر را نشان می‌دهد: کاهش تدریجی واردات و افزایش صادرات. این یعنی ایران به‌زودی با بازاری محدودتر و رقیبی قدرتمندتر مواجه خواهد شد. در حالی‌که تحریم‌ها امکان تنوع‌بخشی به بازارها را از ایران گرفته، تکیه بیش‌ازحد به چین، درآمدهای ارزی کشور را در معرض خطر جدی قرار داده است.
راه‌حل روشن است: حرکت از صادرات محصولات پایه‌ای به سمت صنایع پایین‌دستی، تولید محصولات با ارزش افزوده بالا، تنوع‌بخشی به مقاصد صادراتی و جذب سرمایه‌گذاری. در غیر این صورت، ایران در بهترین حالت به تأمین‌کننده خوراک ارزان برای صنایع پیشرفته چین تبدیل خواهد شد، بدون آنکه سهمی جدی از بازار جهانی و ارزش افزوده واقعی داشته باشد./ تجارت نیوز
حاشیه بعدی هم به ماجرای تکراری اعتراض کارکنان نفت به محدودیت‌های مزدی می‌پردازد؛ اعتراض کارکنان رسمی صنعت نفت بار دیگر در چند منطقه عملیاتی اوج گرفت. دیروز گروهی از نیروهای عملیاتی در لاوان، سیری، سکوی ایلام و سکوی نصر با برگزاری تجمعاتی، مخالفت خود را با محدودیت‌های مزدی اعلام کردند.
مطالبات اصلی معترضان شامل پرداخت کامل حقوق، حذف محدودیت‌های سنوات بازنشستگی، اصلاح کف حقوق نیروهای تازه‌وارد، بازگشت مالیات‌های اخذشده، اجرای کامل ماده ۱۰ و پرداخت معوقات آن، و همچنین استقلال صندوق بازنشستگی نفت است.
این اعتراض‌ها در حالی ادامه دارد که کارکنان نفت معتقدند محدودیت‌های مزدی نه‌تنها حقوق مکتسبه آنها را تضعیف کرده، بلکه بر آینده شغلی و معیشتی‌شان نیز سایه انداخته است./ایلنا
حاشیه چهارم و آخر این هفته هم به چگونگی مصرف پول مسئولیت‌های اجتماعی می‌پردازد؛ مسئولیت اجتماعی زمانی معنا می‌یابد که سازوکارهای قانونی و شفاف مرجعیت داشته باشند، اما وقتی پای روابط فردی و «درهای نیمه‌باز» وزارتخانه‌ها به میان می‌آید، نمایندگی می‌تواند به ابزاری برای فشار و امتیازگیری بدل شود.
به گزارش میز نفت، مسئله اصلی نه برخورد وزیر با نمایندگان، بلکه گشودن مسیرهای غیررسمی برای برخی از آنان است. وقتی تعامل وزارت نفت با مجلس در چارچوب قواعد شفاف و نهادی انجام شود، هر اختلاف و مطالبه‌ای قابل بررسی است و کمترین زمینه برای انحراف باقی می‌ماند.
اما وقتی مسیرها از صحن علنی به اتاق‌های خصوصی کشیده شود، برخی نمایندگان «حق نمایندگی» را نه به‌عنوان وظیفه‌ای عمومی، بلکه به‌عنوان ابزاری برای باج‌خواهی به کار می‌برند. در چنین فضایی، وزارتخانه‌ها و مدیران مجبور به پرداخت هزینه‌های غیررسمی می‌شوند؛ هزینه‌هایی که نه توسعه کشور را پیش می‌برد و نه به اعتماد عمومی کمک می‌کند.
در این چرخه معیوب، مسئولیت اجتماعی به جای شفافیت و خیر عمومی، گرفتار امتیازدهی فردی می‌شود و شکافی عمیق میان مردم و نهاد نمایندگی ایجاد می‌کند. هم آنکه باج می‌دهد و هم آنکه باج می‌گیرد، در این شرایط گناهکار است؛ زیرا چنین رفتارهایی چیزی جز مصادره حق مردم و هزینه‌کردن از جیب جامعه برای منافع فردی نیست.
"لازم به ذکر است درج اخبار حواشی هفتگی حوزه نفت و انرژی در این بخش به منزله تایید آنها نیست و سایت تحلیلی خبری نفتی‌ها صرفا گردآورنده اخبار در این بخش خبری می‌باشد."
