نفتی ها /فائزه پناهی_ یادداشت اخیر یکی از فعالان رسانه پیرامون پتروشیمی مهران بهانه‌ای شد تا باری دیگر به این پتروشیمی که به گفته بسیاری اسیر وعده‌های مسوولین شده است بپردازیم و چند سوال مهم مطرح کنیم.
ازهمان روزهای نخستی که صحبت از احداث پتروشیمی مهران شد، به واسطه ظرفیت عظیم نفت و گاز، آبهای سطحی و زیرزمینی منطقه، این طرح تبدیل به یکی از مجتمع‌هایی شد که در صورت اجرایی شدن میتوانست تبدیل به یکی از بزرگترین مجتمع های پتروشیمی منطقه شود؛ کما این که بر اساس آخرین اطلاعات صفر تا ۱۰۰ تمامی مجوزهای لازم اهم از مجوز محیط زیست، مجوز تامین خوراک، آب، برق، گاز و ...برای پتروشیمی مهران کاملا تامین شده و زمین مورد نیاز برای طرح خریداری و اقدامات زیربنایی و زیرساختی آن انجام گرفته است.
از طرفی به دلیل معضل بیکاری در مهران و اینکه جوانان شهرستان از معزل بیکاری رنج می برند، کمترین خدمتی که می‌توان به این مردم انجام داد، این است که چنین پروژه هایی با اشتغالزایی بالا در این شهرستان انجام شود، که اجرای این طرح میتوانست سبب ایجاد اشتغال، افزایش صادرات و ارزآوری در منطقه می‌شود، ولی معلوم نیست چرا در پیچ و خم وعده و وعیدها مانده و به دست فراموشی سپرده شده که برای اجرایی شدن چشم انتظار مسئولان است.
سوال ما از مسئولان استان و نمایندگان مجلس این است، علت متوقف شدن امورات پتروشیمی مهران و عدم آغاز فعالیت عمرانی این پروژه بزرگ چیست؟ و چرا کسی پاسخگوی عدم افتتاح این پتروشیمی در تمام این سال‌ها نبوده و نیست.
و سوالی که برای بسیاری مطرح شده است این است که واقعا چرا پروژه‌ای با این درصد از اهمیت باید در اولویت کاری مسئولان ما نباشد؟ گیر کار کجا است ؟ نقش نمایندگان ما در مجلس در این سه سال که نتوانسته اند این پروژه را روی مدار پیشرفت قرار دهند چیست؟
موضوع اما اینجاست علاوه بر مباحث "تحریم"، "نبود منابع مالی" و " پوچ بودن وعده‌های داده شده توسط بانک‌های عامل" حلقه مفقوده اصلی دارد و آن نبود اراده در استان ایلام برای توسعه این استان و "آمد" و "شد" مسئولانی که با آمدن به ایلام وعده می‌دهند و با رفتن از این استان فراموش می‌کنند و این شرایط استان ایلام را روز به روز در میان "دارائی‌های بیشمار"،"ندارتر" و به جای" پیشرفت و توسعه" "به فقر و پسرفت" قرار داده است.