نفتی ها /هرچند که با یک ضرب و تقسیم ساده نمی‌توان عمق بی‌تدبیری وزارت نفت در تقسیم خوراک بین پتروشیمی‌ها دراین روزها را تشریح کرد؛ اما شاید بیان یک نمونه چون ضرر توقف تولید پتروشیمی‌ای مانند فن‌آوران با عدم‌النفعی بالغ بر ۲ میلیارد و ۳۵۰ میلیون تومان در هر روز (با احتساب ارز نیمایی ۲۸۵۰۰تومان) و داشتن حداقل ۳۰۰ نیروی مستقیم فعال در واحد متانولی آن، بتواند نشانگر بخشی از بی‌تدبیری مدیرانی باشد که روزی از آنان به عنوان افراد ناتوانی نام می‌بردیم که به دلیل سهم خواهی ناشی از حضورشان در ستاد نفتی آقای رئیسی در زمان انتخابات به دنبال سهم خود بودند و البته سهم خوبی هم گرفتند و امروز درحال برداشت همان محصولی هستیم که روزی آرزو می‌کردیم به بار ننشیند. به زبانی ساده روزی که کارشناسان از انتصاب برخی از نامزدهای معاونت‌های کلیدی وزیرنفت ابراز نگرانی می‌کردند و پاشنه آشیل این وزارتخانه را برخی از بخش‌ها چون گاز می‌دانستند شاید پیش بینی این روزها ساده‌ترین کار یک کارشناس بود.
اما علت این تحلیل فراتر از پرداختن به عدم النفع یک پتروشیمی چیست؟
چه کسانی پتروشیمی فن‌آوران را برای عدم اختصاص خوراک برای بخش متانولی آن در ۹ دی ماه امسال برگزیده‌اند؟ این سوالی است که بی‌تدبیری و یا بی‌سوادی برخی از مسوولان را هدف می‌گیرد. پتروشیمی‌هایی که بالادست دیگر پتروشیمی‌ها محسوب می‌شوند و عدم تزریق محصول آنان می‌تواند زنجیره عدم النفع بزرگی را در صنعت پتروشیمی رقم بزند ازجمله مجموعه‌های صنعتی خواهند بود که در نهایت باید قطع گاز آنان رقم خورد.
هم‌اکنون به عنوان مثال پتروشیمی فن آوران طی چند روز آینده امکان دادن خوراک به پتروشیمی بندرامام و شیمی بافت برای تولید MTBE را نخواهد داشت که این امر مستقیما با تولید بنزین کشور سروکار دارد و اختلالی بزرگ دراین زنجیره ایجاد خواهد شد. و یا پتروشیمی کارون و تندگویان نیز که بخشی از خوراک خود را از فن آوران دریافت می‌کنند دچار اختلال در تولید می‌شوند و عدم النفع این اتفاق هم از نظر هنجار اجتماعی و هم مالی می‌تواند عواقب ناخوشایندی برای کشور بالاخص در بخش اختلال در تولید بنزین رقم زند!
اما در این گزارش قصد بر حمایت از پتروشیمی فن‌آوران نیست؛ بلکه نمونه‌ای بارز است برای نشان دادن بی‌تدبیری مدیرانی که هنوز نمی‌دانند گاز چه پتروشیمی‌هایی را می‌توان قطع کرد و تنها دود آن در چشمان مدیران آن مجتمع خواهد رفت یا ممکن است عواقب ناخوشایند آن چندین مجتمع و صنعت را درگیر کند؟ این مثال برای آن است که یک سوال همانند گذشته اما بی جواب را طرح کنیم و آنکه شرکت ملی گاز ایران در این تصمیم گیری تاچه اندازه سهیم بوده و آیا شرکت ملی صنایع پتروشیمی و بالاخص مدیریت تولید و برنامه ریزی آن پاسخی به اینگونه تصمیمات دارند؟ شاید نگاه ما به این موضوع کامل نباشد و منتظر خواهیم بود تا نظر مدیرانی را بشنویم که بارها و بارها از ناتوانی مدیریتی برخی از آنان سخن گفته‌ایم اما برخی از معادلات و سهم خواهی‌ها اجازه تدبیر را نداده است!