نفتی ها /صنعت نفت و پتروشیمی ایران به عنوان یکی از ستونهای اصلی اقتصاد کشور، در معرض فشارهای فزایندهای از سوی سیاستهای جهانی کاهش انتشار کربن قرار دارد. از سوی دیگر، تحولات فناوری و نیاز به حرکت به سوی انرژیهای پاک، ضرورت سرمایهگذاری در حوزه فناوریهای نوین را دوچندان کرده است.
در همین راستا رئیس کارگروه محیطزیست، انرژی و توسعه پایدار مؤسسه مطالعات بینالمللی چندی قبل با بیان اینکه موضوع گذار انرژی فرصتها و تهدیدهای مختلفی را برای کشور بهدنبال دارد، گفت: در حوزه فناوریهای کربنزدایی به جذب منابع هنگفت برای سرمایهگذاری نیاز داریم.
از انجایی که ایران با دارا بودن منابع عظیم هیدروکربنی،با الزامات کاهش اثرات زیستمحیطی تولیدات خود مواجه است، بیش از هر زمان دیگری نیازمند نیازمند جذب سرمایهگذاری خارجی در این حوزه است و قطعا تحقق این امر مستلزم دسترسی به سرمایه و دانش فنی است که در این راستا، ایجاد مشوقهای اقتصادی و قانونی برای جذب سرمایهگذاری خارجی و همکاریهای بینالمللی ضروری به نظر میرسد.
در واقع سرمایهگذاری در فناوریهای کربنزدایی نه تنها میتواند به کاهش اثرات زیستمحیطی صنعت نفت و پتروشیمی کمک کند، بلکه در بلندمدت به افزایش بهرهوری، کاهش هزینهها و تقویت صادرات غیرنفتی کشور نیز منجر خواهد شد.
حالا ذر حالی که اقداماتی بسیار جزوی در این زمینه انجام شده است، اما هنوز تا رسیدن به اهداف بلندمدت کربنزدایی فاصله زیادی وجود دارد. در سالهای اخیر، شرکتهای نفت و پتروشیمی ایران به صورت محدود به سمت استفاده از فناوریهای کربنزدایی مانند بازیافت گازهای همراه نفت، پروژههای بهینهسازی انرژی و کاهش فلرینگ (سوزاندن گازها) حرکت کردهاند.
علاوه بر این، برخی از شرکتها به تحقیق و توسعه در زمینه فناوری جذب و ذخیره کربن (CCS) و استفاده از سوختهای جایگزین پرداختهاند. در سطح سیاستگذاری نیز، برنامههای کلانی نظیر طرحهای بهبود بهرهوری انرژی و برنامههای کاهش انتشار کربن در اسناد توسعه کشور گنجانده شدهاند.
با این حال، نبود سرمایهگذاری کافی، تحریمها، و محدودیتهای دسترسی به فناوریهای پیشرفته از موانع جدی برای گسترش این اقدامات بودهاند. توسعه همکاریهای بینالمللی و جذب سرمایهگذاریهای خارجی میتواند نقش کلیدی در تسریع این روند ایفا کند که امید است با جدی گرفتن این موضوع شاهد برنامه های مدون بیشتر و منسجم تری از سوی مسئولین امر دز این خصوص باشیم.