نفتی ها /وعده های زنگنه برای آینده نفتی ایران در سال جدید آنچنان رنگ و بوی حاشیه به خود گرفته است که اگر از خبرهای شیرین پارس جنوبی و افتتاح فازهای به اتمام رسیده بگذریم باید به نکاتی اشاره کرد که قطعا باید راه ۹۸ را دشوارتر از تجربه ۱۳ سال وزارت بیژن نامدار زنگنه بر راس استراتژیک ترین وزارتخانه کشور دانست.
با اینحال اگرچه پیش بینی‌ها از روند مطلوب مدیریت این وزیر محبوب روحانی در بخش‌هایی چون فروش نفت در شرایط تحریم و البته مدیریت تامین گاز و فرآورده های نفتی چون بنزین کشور در سال جدید حکایت دارد اما دراین بین نبود سرمایه لازم برای توسعه میادین نفتی و گازی کشور و البته نابسامانی‌های ایجاد شده در تبیین استراتژی مناسب بالاخص در حوزه هایی چون پتروشیمی بسیار نگران کننده است.
امادراین بین سرشاخ شدن برخی از بهارستانی‌ها با زنگنه قطعا در سال ۹۸ بر دردسرهای زنگنه خواهد افزود. زنگنه ای که به اذعان برخی از کارشناسان اینبار عنان کار را به دست شاگردانی سپرده که هر یک با نقاط ضعف بسیاری مواجهند. شاگردانی که به اذعان برخی از کارشناسان حتی در بخش مدیریت عصبانیت‌های لحظه ای ناشی از اختلاف‌های کاری نیز با مشکل مواجهند. هر چند که دراین بین یاران وزیرنفت نظری دیگر دارند و علی رغم صحه گذاشتن بر تقسیم مسوولیت میان شاگردان تازه نفس و جوان زنگنه همچنان معتقد بر نظارت این وزیر بر عملکرد آنان هستند. با اینحال به نظر می‌رسد در سال ۹۸ نیز اساسی ترین چالش زنگنه اثبات این نکته باشد که شاگردانش عنان کار را در دست نگرفته اند و وی همچنان یکه تاز مدیریت نفت کشور است. اما قطعا نمی‌توان براین نکته تاکید نکرد که زنگنه امروز با زنگنه گذشته بسیار متفاوت است و شاید همین تغییر نگاه مدیریتی وی طی دو سال گذشته دلیلی بر نگرانی کارشناسانی باشد که بر ناتوانی مدیریتی این وزیر به نسبت گذشته اصرار دارند. با اینحال قطعا با روند پیشروی صنعت نفت طی ماه های آتی پرده از ابهام های مدیریتی این وزیر برداشته خواهد شد و به زودی مشخص می‌شود نفت و زیر مجموعه های آن را بالاخره چه کسی یا چه کسانی اداره می‌کنند؟
دردسر دیگر زنگنه در سال جاری قطعا متقاعد کردن چین و روسیه برای همکاری بیشتر نفتی با ایران خواهد بود. دردسری که با سفرهای اواخر سال گذشته زنگنه به چین و پس از آن به روسیه آغاز شده و حکایت از مذاکراتی پشت پرده برای فروش یک بشکه بیشتر از نفت ایران به این کشورها دارد. هر چند که تاریخ همکاری این ۲ کشور با ایران نشان داده که منفعت طلبی این کشورها بیش از دوستی با ایران برایشان اهمیت دارد و دراین بین قطعا زنگنه و یارانش باید با پیشنهاد و یا پیشنهاداتی جذاب این دو کشور را پشت میز مذاکره و البته همکاری‌های نفتی حفظ کنند.
ازسویی دیگر، نبود منابع مالی برای اتمام طرح‌های نیمه تمام بالاخص در بخش پتروشیمی کشور و البته برزمین ماندن توسعه پتروشیمی‌هایی که مردم در آنان سهام دارند و به دلیل نبود منابع مالی، توسعه آنان متوقف شده از دیگر دردسرهای زنگنه در سالجاری تلقی می‌گردد. این درحالی است که این صنعت در حال حاضر با حاشیه های زیادی چون پرونده های سنگین در قوه قضاییه و البته انتصاب مدیران نالایق بر مسند برخی از شرکت‌های تاثیرگذار خود مواجه است که البته بنابر اظهار نظر برخی از کارشناسان، بخشی ازاین مشکلات در تصمیم گیری‌های دیگری به جای وزیر نفت جستجو می‌شود. در این بین هر چند که این امر نیز بارها مورد تاکید قرار گرفته اما همچنان از سوی یاران زنگنه به شدت تکذیب می‌شود. با اینحال نمی‌توان ازاین موضوع به راحتی گذشت که سال ۹۷ یکی از تاریخی ترین سالهای صنعت پتروشیمی لقب خواهد گرفت چراکه هجوم مشکلات از هر سو به این صنعت و البته خروج مدیران متخصص از این صنعت بر اوج بحران‌های این بخش افزوده است. بنابراین باید دید زنگنه چگونه خواهد توانست با تغییرات مدیریتی و بازگرداندن بزرگان این صنعت به این بخش و البته تامین سرمایه لازم برای توسعه مجتمع های نیمه تمام سروسامانی به پتروشیمی کشور بدهد. هر چند که پیش بینی کارشناسان از آینده مبهم و نگران کننده این صنعت در سال جدید خبرمی‌دهد.
درعین حال بنابرپیش بینی کارشناسان، عرضه مناسب نفت در بورس انرژی نیز بر نگرانی‌های زنگنه در سال جاری خواهد افزود. چراکه علی رغم تلاش برای عرضه نفت در بورس اما سازوکارها به شکلی است که امید چندانی به بهره گیری از این روش برای فروش بیشتر نفت ایرانی نیست. هر چند که وزیرنفت نظری دیگر دارد و معتقد است سازوکارها چیده شده؛ اما استقبالی آنچنان صورت نگرفته است.
ازسویی دیگر قطعا خالی از لطف نخواهد بود که اگر اشاره ای به ادامه دردسرهای کرسنتی زنگنه نکنیم و نگوییم که امسال هم باز زنگنه می‌بایست خود را برای پاسخگویی بیشتر دراین خصوص حداقل به برخی از نمایندگان مجلس آماده کند.
مشکلات و دردسرهای زنگنه امسال بسیار است و اشاره هر چند کوچک به برخی از آنان کافی است که پیش بینی سالی سخت برای این وزیر داشت. چندی پیش زنگنه در یک نشست مطبوعاتی در پاسخ به یکی از حاشیه های ایجاد شده برای وی در نامه معروف ۷۲ نماینده از عملکرد نامناسبش اشاره ای به چاهی کرده بود که عده ای کنده اند و وی و یارانش در آن افتاده اند. اما اینبار باید این توصیف زنگنه را برای سال ۹۸ باردیگر استفاده کرد و فراتر از آنکه چه کسی یا کسانی این چاه را خواهند کند و یا شخص زنگنه در عمیق شدن آن نقش خواهد داشت یا خیر باید گفت آقای وزیر امسال چاه عمیق تر است و فرورفتن در آن خطرناکتر!
اختصاصی