نفتی ها /پتروشیمی تبریز که روزی یکی از مهمترین دلایل احداث آن همجواری با پالایشگاه تبریز و تامین خوراکش از این مجموعه بود، این روزها در شرایطی که با زیان دریافت خوراک از مسیرهای طولانی به دلیل عدم تامین خوراک از این پالایشگاه مواجه است در حال آماده سازی برای ورود به بورس است. بنابراخبار واصله، پتروشیمی تبریز از زیرمجموعه های «شبریز» در حال طی مراحل پذیرش برای ورود به بورس است و آماده برای عرضه اولیه می شود.
بنابراین گزارش، ماجرا از سال ۱۳۸۵ از زمانیکه مسوولان پالایشگاه تبریز به این فکر می‌افتند تا از طریق ۷ هزار بشکه خوراک مازاد خود با افزایش ظرفیت واحد CRU( بنزین سازی با روش قدیمی) به درآمدزایی هر چه بیشتر این پالایشگاه یاری رسانند؛ آغاز می‌شود. برهمین اساس نیزدر آن‌زمان لایسنس لازم از یک شرکت فرانسوی خریداری می‌شود. اما پس از این اقدام و واریز مبلغ لایسنس خریداری شده به یکباره مسوولان این پالایشگاه تصیمی دیگر اتخاد می‌کنند و به اذعان کارشناسان بدون امکان سنجی اقتصادی، به فکر احداث واحد CCR(واحد بنزین سازی جدید) می‌افتند و مرکز هدف خود را ظرفیت ۲۰ هزار بشکه ای در نظر می‌گیرند.
این امر بدون مطالعات جدی برروی میزان خوراک لازم جهت انجام چنین کاری در نظر گرفته می‌شود تا جاییکه با بهره برداری ازاین واحد ناچار به قطع خوراک پتروشیمی تبریز و زیان فراوان به این شرکت می‌شوند. در حالیکه تاسیس این پتروشیمی از اساس برای نزدیکی به پالایشگاه و بهره گیری از خوراک آن همانند پالایشگاه و پتروشیمی اراک،اصفهان،بندرامام و … در نظر گرفته شده بود.
براساس بررسی‌های صورت گرفته در حال حاضرخوراک روزانه پتروشیمی تبریز در قالب ۵۵ تانکر ۲۰ تنی تامین می‌گردد.براین اساس کارشناسان هزینه حمل هر تن ازاین میزان را ۴۵۰ هزار تومان محاسبه می‌کنند که این رقم حکایت از هزینه ۵۰۰ میلیون تومانی حمل خوراک به این پتروشیمی دارد. که این رقم در سال معادل ۱۸۰ میلیارد تومان است که قطعا هزینه عدم تامین خوراک از سوی پالایشگاه تبریز محسوب می‌گردد.
این اتفاق در حالی ضرر زیادی برای پتروشیمی تبریز به همراه داشته که اخیرا "نفتی‌ها" در یک گزارش به عملکرد پالایشگاه تبریز پرداخته و مسوولان این پالایشگاه تامین خوراک پتروشیمی تبریز در گذشته را کاملا منکر و معقتد بودند: خوراک ارسالی به واحدهای بنزین سازی (چه قدیم و چه جدید) نفتای سنگین می‌باشد در حالیکه خوراک ارسالی به پتروشیمی، نفتای سبک است و اساسا نفتای سبک قابل ارسال به واحد بنزین سازی (قدیم و یا جدید) نمی‌باشد .
این درحالی است که در پالایشگاههایی که نفتای سبک تولیدی به واحد الفین پتروشیمی ارسال نمی شود فرایند CCR می‌تواند بهترین گزینه باشد چرا که نفتای سبک پس از تبدیل در واحد ایزومریزاسیون با ریفرمیت تولیدی واحد تبدیل کاتالیستی مخلوط شده و با رقیق سازی محصول ریفرمیت می‌تواند مشخصات بنزین تولیدی را در زمینه مواد آروماتیک به محدوده مجاز برساند.
اما در پالایشگاه تبریز بدلیل اینکه مقادیر زیادی از نفتای سبک تولیدی بایستی به پتروشیمی ارسال گردد امکان رقیق سازی ریفرمیت تولیدی وجود ندارد و در صورت استفاده از نفتای سبک بناچار بایستی خوراک ارسالی به پتروشیمی قطع گردد. اتفاقی که متاسفانه در عمل رخ داده است و اکنون در حال حاضر مجتمع پتروشیمی تبریز با سرمایه گذاری عظیم چند میلیارد دلاری صورت گرفته با مشکلات فراوانی در جهت تامین خوراک مناسب و دائمی دست به گریبان است.
با اینحال این پتروشیمی خود را برای ورود به بورس آماده می‌کند و باید دید سرانجام این مجموعه که هر روز مشکلات تامین خوراک را با خود حمل می‌کند به کجا ختم خواهد شد؟
پست الکترونیکی نفتی‌ها به نشانی naftiha.ir@gmail.com برای دریافت نقطه نظرات، پیشنهادها، انتقادها و شکایات شما به عنوان پل ارتباطی این پایگاه خبری – تحلیلی با شما مخاطبان عزیز، در دسترس قرار دارد که شما مخاطبین عزیز نفتی ها می‌توانید از این طریق با ما در ارتباط باشید.