نفتی ها /حاشیه اول این هفته نفتی ها به ماجرای نفت کش ایرانی sabiti میپردازد صبح ۱۹ مهر ماه مورد اصابت موشک قرار گرفت .
علی رغم اخبار ضدونقیضی که بدنبال وقوع این حادثه منتشر شد، وزارت نفت ضمن تکذیب خبر حریق کشتی اعلام کرد: دو مخزن اصلی نفت در کشتی فوق آسیب دیده و نفت موجود در آن در حال خروج به دریای سرخ است و خوشبختانه همه کارکنان کشتی در وضعیت سالم و ایمن بوده و کشتی نیز در حال حاضر در وضعیت با ثباتی قرار دارد و تنها بدنه کشتی اندکی آسیب دیده است که کارکنان کشتی در صدد کنترل آن هستند.
افزون بر این:بررسی های انجام شده توسط شرکت ملی نفتکش ایران نشان داد که کشتی ایرانی از مکانی نزدیک به کریدور عبوری این نفتکش از شرق دریای سرخ، دو بار و به فاصله حدود نیم ساعت مورد هدف قرار گرفته و آسیب دیده است.
در همین راستا، سخنگوی وزارت امور خارجه خاطر نشان کرد: در چند ماه گذشته برخی اقدامات تخریبی دیگر نیز علیه نفتکشهای ایران در دریای سرخ صورت پذیرفته که بررسیها در خصوص عوامل دخیل در این اقدامات در حال انجام است.
وی با ابراز نگرانی در خصوص آلودگی ایجاد شده در منطقه به دلیل نشت شدید نفت از مخازن آسیب دیده کشتی، گفت: کلیه مسئولیت های ناشی از این اقدام از جمله آلودگی شدید زیست محیطی ایجاد شده در منطقه بر عهده عوامل این ماجرا جویی خطرناک است.
سخنگوی دستگاه دیپلماسی در پایان تاکید کرد: بررسی جزئیات و عوامل این اقدام خطرناک ادامه داشته و پس از حصول نتیجه اعلام خواهد شد./ مهر
گفتنی است این کشتی هم اکنون با سرعتی کم در حال ترک منطقه و حرکت به سمت آب های خلیج فارس است.
حاشیه بعدی این هفته اما به حواشی این حادثه و گزارش دنیای اقتصاد از این حادثه با عنوان معمای انفجار در نفتکش ایرانی پرداخته است.
دنیای اقتصاد نوشت: آنچه درکنار حمله به نفتکش ایران در نزدیکی بندر جده عربستان حائز اهمیت است تکذیب برخی شایعات و خبرها مبنی بر احتمال حمله ریاض به «نفتکش سابیتی» ازسوی ایران است. در همین راستا روز گذشته شرکت ملی نفتکش، اصابت موشک از خاک عربستان به نفتکش ایرانی را تکذیب کرد. برخی ناظران تکذیب حمله ازسوی عربستان به نفتکش ایران را در راستای موازنهسازی قبل ازمذاکره توصیف میکنند.در تحلیلی دیگر به نظر میرسد مقامات ایران سعی دارند از طرح هر گونه گمانهزنی و در نتیجه افزایش تنش در منطقه اجتناب کنند.
روابط تهران و ریاض چند سالی است که دچار تنش شدید شده و روابط دیپلماتیک دو کشور بهطورکامل قطع شده است. اما این تنشها طی چند ماه گذشته به اوج خود رسیده است. اوج این تنشها پس از آن بود که اواخر اردیبهشت ماه سالجاری یک نفتکش امارات متحده عربی، دو نفتکش عربستان سعودی و یک نفتکش نروژی در بندر فجیره امارات بر اثر انفجار مین خسارت دیدند. پس از آن حمله به تاسیسات نفتی آرامکو در شهریور ماه یک بار دیگر ایران و عربستان را در آستانه درگیری نظامی در منطقه قرار داد. با این حال هر چند عربستان ادعا کرد ایران در این حوادث دست داشته است، اما هیچ گاه بهطور مستقیم ایران را متهم به انفجار در فجیره و پس از آن آرامکو نکرد و حتی محمد بن سلمان ولیعهد عربستان در گفتوگو با «برنامه ۶۰ دقیقه» که از شبکه سیبیاس پخش شد اعلام کرد که راهحل سیاسی با ایران را به راهحل نظامی ترجیح میدهند.
حاشیه سوم به بروز بحرانی جدید توسط تیم آقای زنگنه این بار در مناطق نفت خیز اختصاص دارد.
بدنبال تغییر اعمالی از سوی وزارت نفت در روش اجرای پروژه های سرمایه ای در شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب و منحصر کردن اجراء و پرداخت به پروژه ها صرفا در قالب طرح ۲۸ میدان و سلب اختیارت مالی مناطق و تمرکز هرگونه پرداخت در تهران و عدم مطالعه و توجه به عوارض جانبی اینگونه تصمیمات ،متاسفانه حدود ۵ ماه است که حقوق بیش از ۵۰۰ خودروی استیجاری که عمدتا از اقشار کم درآمد هستند و در پروژه ها کار میکنند پرداخت نشده است.
این مسئله باعث گسترش نارضایتی و اعتراضات خانواده های آنها شده و در حال تبدیل تبدیل شدن به یک بحران اجتماعی است. / نفت نیوز
حاشیه آخر این هفته هم به ماجرای ضرر ۳۵ میلیارد دلاری که زنگنه به صنعت نفت ایران زد میپردازد.
مشکل امروز میدان آزادگان جنوبی میزان تولید نیست، بلکه نبود کارخانه فرآوری است که اگر بود، دسترسی به تولید ۲۲۰ هزار بشکه امکانپذیر بود. چنانچه در سال ۹۳ عملیات احداث کارخانه CTEP آزادگان جنوبی آغاز میشد، با توجه به حفاری بیش از ۱۸۰ حلقه چاه و همچنین لغو تحریمها که سرعت پروژه را افزایش میداد، از سال ۹۵ تا پایان سال ۹۸ روزانه ۲۲۰ هزار بشکه نفت به این کارخانه میرفت که با میانگین قیمت نفت ۵۰دلاری، به معنای درآمد ۱۶ میلیارد دلاری بود.
یکی دیگر از فرصت سوزیها فسخ قرارداد به شرکت CNPC چین بود؛ اگر وزارت نفت در یک اقدام کاملاً اشتباه، قرارداد خود را با چین فسخ نمیکرد و از ابزار قراردادی خود برای تولید ۳۲۰ هزار بشکه در فاز نخست بهره میبرد، وضعیت اینگونه نبود. فاصله «تولید فعلی» آزادگان جنوبی با «هدف تولیدی» قرارداد چینیها ۲۲۰ هزار بشکه در روز است که این بدان معناست با فسخ قرارداد با CNPC، از درآمد سالانه ۴ میلیارد دلار صرفنظر کردیم کما اینکه آخرین آمارها نشان میدهد میزان تولید از آزادگان جنوبی کمتر از ۱۰۰ هزار بشکه در روز است.
اگر وزارت نفت تصمیم درستی میگرفت، تولید از آزادگان جنوبی حداکثر در پایان سال ۹۶ به ۳۲۰ هزار بشکه در روز میرسید که قطعاً با نبود کارخانه فراورش نفت تا چهار سال دیگر- سال ۱۴۰۲- هیچگاه تولید نفت آزادگان بیشتر از ۱۵۰ هزار بشکه نخواهد بود. با کسر ۱۵۰ هزار بشکه از ۳۲۰ هزار بشکه، مابهالتفاوت ۱۷۰ هزار بشکهای باقی میماند که به فرض ساخت چهار ساله CTEP، بیش از ۱۸.۵ میلیارد دلار از درآمدهای بالقوه کشور از دست میرود.
این ضرر ۱۸.۵ میلیارد دلاری در کنار ضرر ۱۶ میلیارد دلاری که در سطور بالا بدان اشاره شد، به معنای از کف رفتن ۳۵ میلیارد دلار از درآمدی است که متهم اصلی آن وزارت نفت است. وزیر نفتی که امروز وی را قهرمان توسعه میادین مشترک مینامند، در هشت سال نخست وزارت خود، حتی یک چاه نیز در آزادگان حفاری نکرد و در دوره دوم وزارت خود نیز، با فسخ قرارداد توسعه با چینیها و همچنین عدم احداث کارخانه CTEP، کشور را از درآمد ۳۵ میلیارد دلاری محروم کرد. به بیان سادهتر، وزیر نفت نهتنها هیچکار مهمی در بزرگترین میدان نفتی ایران انجام نداد، بلکه کارهای انجامشده را نیز لغو کرد تا عراقیها با خیالی راحت، به بهرهبرداری از این میدان مشغول باشند./٩٠ اقتصادی
لازم به ذکر است درج اخبار حواشی هفتگی حوزه نفت و انرژی در این بخش به منزله تایید آنها نیست و سایت تحلیلی خبری نفتیها صرفا گردآورنده اخبار در این بخش خبری میباشد.