نفتی ها /لایحه موردنظر بنادر و پالایشگاه‌هایی را مورد هدف قرار می‌دهد که با ایران در صادرات نفت همکاری می‌کنند و نفتکشهای حامل نفت و فرآورده‌های نفتی ایران و ذخیره آن در بنادر کشورهای طرف معامله تهران از جمله چین، امارات و عراق دشوارتر خواهد شد. این اقدام کنگره آمریکا پیامی روشن و محکم به شرکای نفتی ایران به ویژه چین است که مقصد نهایی بیش از 90 درصد نفت ایران بشمار می‌رود.
به گزارش رویترز صادرات نفت ایران در حال حاضر به مقادیر پیش از تحریمها رسیده و بطور متوسط در 10 ماه اول سال جاری به 5/1 میلیون بشکه در روز افزایش یافته که بیشترین میزان از سال 2017 بشمار می رود. علیرغم اینکه تحریمهای نفتی آمریکا علیه ایران شامل هرگونه مشارکت در تولید، انتقال و فروش نفت و میعانات می‌شود، در یکی دو سال اخیر دولت ایالات متحده با امید به دستیابی به توافق هسته‌ای در اعمال آنها جدیت نداشته است. در چنین شرایطی چین برنده اصلی بوده است چون تحریمهای غرب بر ایران، روسیه و ونزوئلا منجر به کاهش هزینه واردات نفت توسط این کشور شده است. طبق اعلام نهادهای کشتیرانی ورتکسا و کپلر، در 9 ماه اول سال میلادی جاری بطور متوسط چین روزانه بیش از 2.7 میلیون بشکه نفت از سه کشور تحریم شده وارد کرده است که معادل یک چهارم کل واردات نفت این کشور است. این میزان در سال 2022 برابر 21 درصد و در 2020 تنها 12 درصد بوده است.
در سال جاری با کاهش فشار ایالات متحده در اعمال تحریمهای نفتی، صادرات نفت ایران افزایش یافته و میزان واردات نفت ایران توسط چین 60 درصد افزایش یافته است. اما مساله اصلی قیمت است. چین با استفاده حداکثری از تحریمهای غرب موفق شده است تنها در 9 ماه اول سال جاری 4.34 میلیارد دلار در خرید نفت از روسیه و 1.17 میلیارد دلار از ونزوئلا صرفه‌جویی کند. از آنجا که چین با اختلاف زیادی بزرگترین خریدار نفت ایران است، این کشور موفق شده است با استفاده از تخفیف در سال جاری در مجموع 4.2 میلیارد دلار از خرید نفت ایران در مقایسه با قیمتهای بین‌المللی سود ببرد.
در پی حمله حماس به اسرائیل در 7 اکتبر، دولت بایدن برای سختگیری بیشتر در اجرای تحریم علیه ایران تحت فشار قرار گرفته است. لیکن این کار ساده‌ای نیست چون پس از اعمال تحریمهای نفتی جدید از سوی دونالد ترامپ در سال 2018 ایران موفق شده است شبکه پیچیده‌ای برای فروش نفت خود ایجاد کند. خریدار نهایی نفت ایران عموماً پالایشگاه‌های کوچک در چین هستند که از10 تا 12 دلار تخفیف بهره می‌برند. محموله نفت توسط کشتیهای کهنه و قدیمی از خارک یا جاسک بارگیری شده و نفتکشها بجز مواقع خاص رادار خود را خاموش نگه می‌دارند. معمولاً نفت ایران مستقیماً از مبدا به مقصد حمل نمی‌شود بلکه ممکن است برخی محموله را از کشتی دیگری مثلاً در بندر فجیره بارگیری کرده و در مالزی یا سنگاپور به نفتکش دیگری منتقل کنند تا در نهایت به چین برسد. موفقیت دولت ایالات متحده در اعمال کامل تحریمهای نفتی ایران و مسدود کردن مسیر فعلی کار دشواریست. از آنجا که شرکت ملی نفت ایران رابطه‌ای با شرکتهای آمریکایی ندارد از فشار دولت این کشور مصون است. آمریکا می‌تواند از چین بخواهد که از طریق اعمال فشار بر حدود 50 پالایشگاه کوچک و خصوصی خرید نفت از ایران را کاهش داده و یا متوقف کند. لیکن این امر در تضاد با منافع شرکتهای چینی است و آنها به سادگی از تخفیفهای قابل توجه نخواهند گذشت. تجربه سالهای اخیر نشان می‌دهد شرکتهایی که برای نادیده گرفتن تحریمها از سوی آمریکا مورد بازخواست قرار گرفته و یا جریمه شده‌اند به سرعت به این کار پایان داده‌اند ولی همزمان شرکتهای دیگری با هدف سودآوری بیشتر پا به میدان نهاده و خلاء را پر کرده‌اند.
در هر حال چنانچه دولت ایالات متحده اقدام به تصویب تحریمهای جدید علیه نفت ایران و یا جدیت بیشتر در اجرای تحریمهای فعلی کند، طبق شبیه‌سازیهای انجام شده توسط شرکت مشاوره‌ای ریستاد انرژی، این اقدام در مرحله اول منجر به کاهش صادرات نفت ایران به میزان 300 هزار بشکه در روز معادل 0.3 درصد از تقاضای جهانی شده و می‌تواند باعث افزایش 4 تا 5 دلاری نفت در بازارهای جهانی برای حداکثر 3 ماه شود. اما تولیدکنندگان اوپک از ظرفیت تولید استفاده نشده 5.5 میلیون بشکه در روز برخوردارند و عربستان سعودی قادر خواهد بود در مدتی کوتاه کسری بازار را تامین کند.
مخلص کلام اینکه بازار نفت جهان از بدو پیدایش به شرایط ژئوپلیتیک و جنگ گره خورده است. این بار نیز در به همان پاشنه می‌چرخد و ممکن است جنگ غزه تاثیرات قابل توجهی بر بازار نفت جهان به ویژه ایران داشته باشد. تحرکات سیاسی در کنگره و کاخ سفید و نیز کاهش تحریمهای نفتی ونزوئلا از سوی دولت آمریکا، این نگرانی را ایجاد می‌کند که دولت آمریکا به فکر محدود کردن پنجره صادرات نفت ایران باشد. در این صورت برنده اصلی دوباره چین خواهد بود که با بهره‌مندی از توان چانه‌زنی بیش از پیش قادر خواهد بود نفت ایران را با تخفیف بیشتر خریداری کند.
هاشم اورعی- استاد دانشگاه صنعتی شریفلایحه موردنظر بنادر و پالایشگاه‌هایی را مورد هدف قرار می‌دهد که با ایران در صادرات نفت همکاری می‌کنند و نفتکشهای حامل نفت و فرآورده‌های نفتی ایران و ذخیره آن در بنادر کشورهای طرف معامله تهران از جمله چین، امارات و عراق دشوارتر خواهد شد. این اقدام کنگره آمریکا پیامی روشن و محکم به شرکای نفتی ایران به ویژه چین است که مقصد نهایی بیش از 90 درصد نفت ایران بشمار می‌رود.
به گزارش رویترز صادرات نفت ایران در حال حاضر به مقادیر پیش از تحریمها رسیده و بطور متوسط در 10 ماه اول سال جاری به 5/1 میلیون بشکه در روز افزایش یافته که بیشترین میزان از سال 2017 بشمار می رود. علیرغم اینکه تحریمهای نفتی آمریکا علیه ایران شامل هرگونه مشارکت در تولید، انتقال و فروش نفت و میعانات می‌شود، در یکی دو سال اخیر دولت ایالات متحده با امید به دستیابی به توافق هسته‌ای در اعمال آنها جدیت نداشته است. در چنین شرایطی چین برنده اصلی بوده است چون تحریمهای غرب بر ایران، روسیه و ونزوئلا منجر به کاهش هزینه واردات نفت توسط این کشور شده است. طبق اعلام نهادهای کشتیرانی ورتکسا و کپلر، در 9 ماه اول سال میلادی جاری بطور متوسط چین روزانه بیش از 2.7 میلیون بشکه نفت از سه کشور تحریم شده وارد کرده است که معادل یک چهارم کل واردات نفت این کشور است. این میزان در سال 2022 برابر 21 درصد و در 2020 تنها 12 درصد بوده است.
در سال جاری با کاهش فشار ایالات متحده در اعمال تحریمهای نفتی، صادرات نفت ایران افزایش یافته و میزان واردات نفت ایران توسط چین 60 درصد افزایش یافته است. اما مساله اصلی قیمت است. چین با استفاده حداکثری از تحریمهای غرب موفق شده است تنها در 9 ماه اول سال جاری 4.34 میلیارد دلار در خرید نفت از روسیه و 1.17 میلیارد دلار از ونزوئلا صرفه‌جویی کند. از آنجا که چین با اختلاف زیادی بزرگترین خریدار نفت ایران است، این کشور موفق شده است با استفاده از تخفیف در سال جاری در مجموع 4.2 میلیارد دلار از خرید نفت ایران در مقایسه با قیمتهای بین‌المللی سود ببرد.
در پی حمله حماس به اسرائیل در 7 اکتبر، دولت بایدن برای سختگیری بیشتر در اجرای تحریم علیه ایران تحت فشار قرار گرفته است. لیکن این کار ساده‌ای نیست چون پس از اعمال تحریمهای نفتی جدید از سوی دونالد ترامپ در سال 2018 ایران موفق شده است شبکه پیچیده‌ای برای فروش نفت خود ایجاد کند. خریدار نهایی نفت ایران عموماً پالایشگاه‌های کوچک در چین هستند که از10 تا 12 دلار تخفیف بهره می‌برند. محموله نفت توسط کشتیهای کهنه و قدیمی از خارک یا جاسک بارگیری شده و نفتکشها بجز مواقع خاص رادار خود را خاموش نگه می‌دارند. معمولاً نفت ایران مستقیماً از مبدا به مقصد حمل نمی‌شود بلکه ممکن است برخی محموله را از کشتی دیگری مثلاً در بندر فجیره بارگیری کرده و در مالزی یا سنگاپور به نفتکش دیگری منتقل کنند تا در نهایت به چین برسد. موفقیت دولت ایالات متحده در اعمال کامل تحریمهای نفتی ایران و مسدود کردن مسیر فعلی کار دشواریست. از آنجا که شرکت ملی نفت ایران رابطه‌ای با شرکتهای آمریکایی ندارد از فشار دولت این کشور مصون است. آمریکا می‌تواند از چین بخواهد که از طریق اعمال فشار بر حدود 50 پالایشگاه کوچک و خصوصی خرید نفت از ایران را کاهش داده و یا متوقف کند. لیکن این امر در تضاد با منافع شرکتهای چینی است و آنها به سادگی از تخفیفهای قابل توجه نخواهند گذشت. تجربه سالهای اخیر نشان می‌دهد شرکتهایی که برای نادیده گرفتن تحریمها از سوی آمریکا مورد بازخواست قرار گرفته و یا جریمه شده‌اند به سرعت به این کار پایان داده‌اند ولی همزمان شرکتهای دیگری با هدف سودآوری بیشتر پا به میدان نهاده و خلاء را پر کرده‌اند.
در هر حال چنانچه دولت ایالات متحده اقدام به تصویب تحریمهای جدید علیه نفت ایران و یا جدیت بیشتر در اجرای تحریمهای فعلی کند، طبق شبیه‌سازیهای انجام شده توسط شرکت مشاوره‌ای ریستاد انرژی، این اقدام در مرحله اول منجر به کاهش صادرات نفت ایران به میزان 300 هزار بشکه در روز معادل 0.3 درصد از تقاضای جهانی شده و می‌تواند باعث افزایش 4 تا 5 دلاری نفت در بازارهای جهانی برای حداکثر 3 ماه شود. اما تولیدکنندگان اوپک از ظرفیت تولید استفاده نشده 5.5 میلیون بشکه در روز برخوردارند و عربستان سعودی قادر خواهد بود در مدتی کوتاه کسری بازار را تامین کند.
مخلص کلام اینکه بازار نفت جهان از بدو پیدایش به شرایط ژئوپلیتیک و جنگ گره خورده است. این بار نیز در به همان پاشنه می‌چرخد و ممکن است جنگ غزه تاثیرات قابل توجهی بر بازار نفت جهان به ویژه ایران داشته باشد. تحرکات سیاسی در کنگره و کاخ سفید و نیز کاهش تحریمهای نفتی ونزوئلا از سوی دولت آمریکا، این نگرانی را ایجاد می‌کند که دولت آمریکا به فکر محدود کردن پنجره صادرات نفت ایران باشد. در این صورت برنده اصلی دوباره چین خواهد بود که با بهره‌مندی از توان چانه‌زنی بیش از پیش قادر خواهد بود نفت ایران را با تخفیف بیشتر خریداری کند. /جهان اقتصاد
هاشم اورعی- استاد دانشگاه صنعتی شریف