آرامکو این روزها بر خلاف باور عموم، بر افسانه بودن گذار سریع انرژی تأکید دارد؛ امین ناصر، مدیرعامل غول نفتی سعودید ر هیمن راستا در نشستی گفت جهان نه در آستانه یک "گذار انرژی"، بلکه....
نفتی ها /فائزه پناهی، آرامکو این روزها بر خلاف باور عموم، بر افسانه بودن گذار سریع انرژی تأکید دارد؛ امین ناصر، مدیرعامل غول نفتی سعودید ر هیمن راستا در نشستی گفت جهان نه در آستانه یک "گذار انرژی"، بلکه در مسیر "افزایش انرژی" است؛ عبارتی که بیپرده، شکاف میان واقعیت بازار و شعارهای اقلیمی غرب را آشکار میکند؛ او تأکید کرد که نیاز مداوم اقتصادهای نوظهور به سوختهای فسیلی، مسیر آینده را نه در کاهش مصرف نفت، بلکه در مدیریت هوشمندانه عرضه و سرمایهگذاریهای بلندمدت ترسیم میکند.
این سخنان در شرایطی مطرح شد که بسیاری از مدیران ارشد شرکتهای بینالمللی انرژی نیز در نشست Energy Intelligence Forum لندن، ضمن اذعان به مازاد کوتاهمدت عرضه، تصویر بلندمدت بازار را همچنان صعودی میبینند. پاتریک پویانه، مدیرعامل TotalEnergies، هشدار داده است که در محدوده قیمت ۶۰ دلاری، رشد شیل آمریکا متوقف میشود؛ قیمتی که به باور او نقطه شکست صنعت شیل است و میتواند از میانه سال ۲۰۲۶، موازنه قدرت در بازار جهانی را بار دیگر به سمت اوپک بازگرداند.
در چنین چشماندازی، شیل آمریکا در تنگنای مالی و فنی قرار گرفته است. کاهش نرخ بازده میادین، افت سریع تولید چاهها و هزینههای بالای نگهداری باعث شده حتی شرکتهایی مانند ConocoPhillips نیز از «دوره رشد محدود» سخن بگویند. رایان لنس، مدیرعامل این شرکت، با برآورد رشد ۳۰۰ تا ۴۰۰ هزار بشکهای در سال جاری، عملاً تلویحاً پذیرفته است که عصر رشد انفجاری شیل به پایان رسیده است.
اما در سوی دیگر، غولهایی چون ExxonMobil و Aramco تصویر متفاوتی از آینده دارند. دارن وودز، مدیرعامل اکسون، معتقد است رکود فعلی، پدیدهای گذراست و مسئله اصلی، پاسخگویی به رشد تقاضای بلندمدت در اقتصادهای نوظهور خواهد بود. این نگاه بر واقعیتی تکیه دارد که حتی نهادهای بینالمللی نیز به سختی میتوانند آن را انکار کنند: جهان هنوز آماده جایگزینی پایدار و گسترده برای نفت نیست.
حالا اما با تثبیت قیمتها در محدوده ۶۰ دلار و کندی رشد شیل، پیشبینی TotalEnergies مبنی بر توقف افزایش عرضه غیر اوپک از میانه ۲۰۲۶، بهتدریج رنگ واقعیت به خود میگیرد و این وضعیت، به معنای بازگشت نقش محوری به خاورمیانه است؛ جایی که ظرفیت تولید بالا و هزینههای پایین، همچنان برگ برنده در رقابت جهانی محسوب میشود و مهمتر این که برای کشورهایی مانند ایران، این بازآرایی بازار میتواند فرصت تازهای برای احیای سهم از دسترفته و جذب سرمایهگذاریهای هوشمندانه باشد، البته به شرط بازتعریف سیاستهای انرژی در مسیر ثبات، شفافیت و فناوریمحوری.
نهایتا بازار نفت اگرچه امروز درگیر مازاد موقت عرضه است، اما در افق میانمدت، از کمبود سرمایهگذاری رنج میبرد. پیام مشترک از لندن روشن است: اگر نفت در محدوده ۶۰ دلار بماند، شیل نفسگیر میشود و پروژههای جدید متوقف میشوند؛ آنگاه دوباره قدرت به تولیدکنندگان کمهزینه خاورمیانه بازمیگردد.
واقعگرایی آرامکو شاید ناخوشایندِ سیاستگذاران غربی باشد، اما بیش از هر زمان دیگری، بازتاب واقعیت بازار انرژی جهانی است؛ بازاری که دیر یا زود، میان سیاست و فیزیک، راه دوم را انتخاب خواهد کرد.
مخاطبین عزیز پایگاه خبری–تحلیلی نفتیها؛ شما میتوانید از طریق پست الکترونیک naftiha.ir@gmail.com و دایرکت پیج اینستاگرام نفتیها به آدرس @NaftihaNews برای ارائه نقطه نظرات، پیشنهادها، انتقادها و سایر پیامهای خود با ما در ارتباط باشید.