آمریکا بار دیگر نشان داد که ابزارهای اقتصادی‌اش چیزی کمتر از سلاح‌های جنگی ندارد. این‌بار نه با ناوهای جنگی، بلکه با تعرفه‌های اقتصادی، دولت ایالات متحده جهان را به چالشی تازه کشانده است.

نفتی ها /آمریکا بار دیگر نشان داد که ابزارهای اقتصادی‌اش چیزی کمتر از سلاح‌های جنگی ندارد. این‌بار نه با ناوهای جنگی، بلکه با تعرفه‌های اقتصادی، دولت ایالات متحده جهان را به چالشی تازه کشانده است. دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، فرمانی صادر کرد که هر کشوری را که از ونزوئلا نفت و گاز خریداری کند، با ۲۵ درصد عوارض بر تجارتش با آمریکا مواجه می‌کند.

این تصمیم تنها یک اقدام علیه ونزوئلا نیست. واشنگتن بازی را وارد سطحی تازه کرده، جایی که دیگر فقط خود کشور تحریم‌شده هدف نیست، بلکه هر کسی که جرأت همکاری با آن را داشته باشد، باید تاوان بدهد. تحریم‌های ثانویه به شکلی بی‌سابقه، با سلاح تعرفه‌ای ترکیب شده‌اند و این یعنی تحریم‌هایی فراتر از تحریم!

اما این سیاست دقیقاً چه هدفی را دنبال می‌کند؟ یک نام بیشتر از همه به چشم می‌آید: چین. بزرگ‌ترین خریدار انرژی ونزوئلا و بزرگ‌ترین رقیب اقتصادی آمریکا. با این استراتژی، واشنگتن عملاً تلاش دارد علاوه بر ضربه به اقتصاد ونزوئلا، فشار بی‌سابقه‌ای بر پکن وارد کند.

ترامپ، که از مدت‌ها قبل جنگ تجاری را با چین کلید زده بود، حالا با این اقدام نشان داد که روش‌های تهاجمی‌تری در چنته دارد. وضع تعرفه‌های جدید بر محصولات دارویی، خودرو و آلومینیوم تنها بخشی از این جنگ تمام‌عیار اقتصادی است.

کشورهای دیگر نظاره‌گر این رویداد نیستند. بسیاری از شرکای تجاری آمریکا در انتظار واکنش متقابل و احتمالی هستند. اما یک چیز مسلم است: جهان وارد مرحله‌ای شده که جنگ‌ها دیگر فقط با سلاح‌های سنتی تعریف نمی‌شوند، بلکه اقتصاد، اهرم اصلی قدرت است و آمریکا در این نبرد، همه ابزارهای خود را به میدان آورده است.