حوزه نفت و انرژی همواره سرشار از حواشی و اتفاقات غیرمترقبه و داستان‌های مختلف است، که در این بخش به این حواشی خواهیم پرداخت.

نفتی ها /حاشیه نخست این هفته "نفتی‌ها" را با خبر بحران تقاضای گاز در ایران تا سال ۱۴۱۸ آغاز می‌کنیم، طبق اسناد معاونت برنامه‌ریزی وزارت نفت، در سال ۱۴۱۸ و با فرض سناریوی خوشبینانه (تخلیه تقویتی)، تقاضای گاز در ایران ۲ برابر میزان عرضه خواهد بود. یعنی ناترازی گاز به قدری تشدید خواهد شد که در کشور در زمانی معادل نصف روز، برق و گاز همه مشترکان قطع شود.
دقت کنید این قطعی برق و گاز نه برای یک‌بازه چندهفته‌ای در فصل سرما یا گرما، بلکه در کل روزهای سال اتفاق خواهد افتاد و در تابستان و زمستان با اضافه شدن ناترازی فصلی تشدید خواهد شد.سناریوی خوشبینانه مربوط به حالتی است که همه برنامه‌های وزارت نفت از جمله پروژه فشارافزایی پارس‌جنوبی با سرمایه‌گذاری حدود ۲۰ میلیارد دلار اجرایی شود.در سناریوی عادی (غیرخوشبینانه) در افق ۱۴۱۸ تنها به میزان یک‌سوم تقاضای مردم، گاز وجود خواهد داشت./بازار

حاشیه دوم هم به ماجرای تبدیل کارت سوخت تبدیل به کارت انرژی می‌‌پردازد؛

یک کارشناس انرژی گفت: یکی از راهکارها برای مدیریت مصرف بنزین تبدیل کارت سوخت به کارت انرژی است.

حاشیه سوم هم به ماجرای پرتکرار توزیع بنزین سوپر وارداتی می‌پردازد؛ -طبق گفته سخنگوی صنف جایگاه‌داران سوخت کشور، باید منتظر اعلام اسامی جایگاه‌های مشخصی باشیم که قرار است در آینده‌ای نزدیک بنزین سوپر وارداتی توزیع کنند.

 آبان‌ماه امسال بود که با مصوبه هیئت وزیران، واردات بنزین سوپر توسط بخش غیردولتی آزاد شد.طبق این مصوبه" واردات و توزیع بنزین ویژه "سوپر" توسط اشخاص حقوقی دارای مجوز از وزارت نفت با قیمت غیریارانه‌ای به صورت مجزا از زیرساخت‌های توزیع سوخت یارانه‌ای، با رعایت قوانین و مقررات مجاز است."بررسی آخرین وضعیت از اجرای این مصوبه، ابراز تمایل برخی شرکت‌های غیردولتی برای ورود به عرصه واردات و توزیع بنزین سوپر است.
رضا نواز، سخنگوی صنف جایگاهداران سوخت امروز در این خصوص گفت: "در ارتباط با توزیع سوخت سه بند در ابلاغیه قانون بودجه وجود دارد که البته ما نقشی در تصویب آن نداشته ایم، مورد اول در مورد عرضه بنزین سوپر وارداتی است که در جایگاه های مشخصی در کشور عرضه خواهد شد و نام این جایگاه ها اعلام می شود."
وی افزود: "عرضه بنزین سوپر وارداتی معاف از مالیات بر ارزش افزوده است تا این تصمیم کمک به کاهش قیمت نهایی عرضه آن کند."از اینرو، باید منتظر اعلام اسامی جایگاه‌های مشخصی باشیم که قرار است در آینده‌ای نزدیک بنزین سوپر وارداتی توزیع کنند./تسنیم

حاشیه آخر این هفته هم به ماجرای انتقام گازی ترکمنستان می‌پردازد؛ ترکمنستان با «نه» آوردن در برابر تهران و مسکو، در حال گرفتن انتقام خود از دو کشور همسایه خود هستند. نه اجازه می‌دهند گاز روسی از کشورشان به ایران برسد و نه گازی به ایران می‌دهد که منافع تهران را تأمین کند.

روس‌ها، مسیر آذربایجان را برای رساندن گاز خود به ایران انتخاب کردند درحالی‌که بهترین مسیر، از ترکمنستان می‌گذرد؛ اما چرا این مسیر به بن‌بست رسید. روابط گازی ترکمنستان و روسیه همواره رابطه فروشنده – خریدار بوده به‌طوری که روس‌ها بخشی از گاز ترکمن‌ها را از طریق خط لوله CAC (Central Asia–Center Gas Pipeline)خریداری کرده و با اضافه‌کردن به گاز خود، باقیمت بیشتری به اروپا می‌فروختند.
از روزهایی که ترکمنستان پس از فروپاشی اتحادیه جماهیر شوروی مستقل شد، این خط لوله که قبلاً متعلق به شوروی بود، چندین بار باز و بسته شده بود. همان‌طور که مشخص است، این خط لوله برای روسیه کاملاً واردتی بود و البته مستهلک.
از سوی دیگر، ترکمنستان صادرکننده گاز به ایران بوده که این رابطه تجاری، با چالش‌های بسیاری همراه بوده و در برهه‌ای به خصومت هم کشیده شد. ایران علاقه دارد قرارداد جدید با ترکمنستان امضا شد؛ ولی عشق‌آباد باتوجه‌به نیاز شدید ایران به گاز این کشور، بازی‌های خسته‌کننده‌ای را در مذاکرات به‌پیش برد و طرف ایرانی را مستأصل کرده.
عشق‌آباد می‌خواهد گاز را با قیمتی که دوست دارد به ایران بفروشد که عملاً مورد تأیید تهران نیست؛ ترکمن‌ها می‌گویند گاز ما به گاز روسیه ارجحیت دارد و اگر قرار است ایران، واردکننده گاز شود باید از ترکمنستان بگیرد و نه روسیه.

ما بااین‌حال فرض می‌گیریم ترکمنستان رضایت دهد گاز روسیه از طریق خاک این کشور وارد ایران شود. برای تحقق این مهم، مجموعه خط لوله CAC (چه مسیر لاین‌های ۱،۴ و ۵ و چه مسیر لاین ۳)  که برای انتقال گاز ترکمن به روسیه (دوره اتحاد شوروی) طراحی شده بود می‌بایست از جریان جنوبی - شمالی به جریان شمالی - جنوبی (باهدف دریافت گاز روسیه) تغییر جریان دهد. یعنی علاوه بر هزینه‌های گسترده  بازسازی اساسی، جهت ایستگاه‌های تقویت فشار آن نیز باید تغییر یابد.
هرچند که از نظر اسمی این مجموعه لاین‌های خط لوله CAC مربوط به دوره اتحاد شوروی دارای ظرفیت اسمی انتقالی ۶۵ قابل‌ارتقا تا ۹۰ میلیارد مترمکعب است؛ اما عملیات بهسازی و معکوس‌سازی جریان انتقالی آن مطابق ارزیابی سایت آپ استریم نیازمند ۷۵۴ میلیون دلار برای انتقال ۱۰-۱۱ میلیارد مترمکعب در سال برآورد شده بود که برای انتقال حدود ۳۰ میلیارد مترمکعب در سال، گاز روسیه به ایران از مسیر ترکمنستان نیازمند نزدیک به ۲ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری در بهسازی خط لوله موجود است.
در سناریوی دوم، روسیه می‌تواند گاز خود را از طریق بستر دریای خزر به شمال ایران برساند. باتوجه‌به عمق بالای دریای خزر برای لوله‌گذاری و نبود شناور لوله گذار در این دریای عمیق، چنین طرحی هم سخت به نظر می‌رسد.
اما مهم‌تر از امکان اجرای این پروژه، رژیم حقوقی دریای خزر است که بر اساس آن، ایران و روسیه اجازه ندادند خط لوله ترنس کاسپین که قرار بود گاز ترکمنستان را از بستر دریای خزر به آذربایجان برساند، به مرحله اجرا برسد.
ترکمن‌هایی که می‌خواستند از طریق این خط لوله، گاز خود را به اروپا برسانند، حالا در موقعیتی قرار گرفتند که در صورت احداث خط لوله روسیه و ایران، خط قرمزی به ادعاهای دو کشور بر سر موضوع رژیم حقوقی دریای کاسپین بکشند و طلسم خط لوله خود را در این دریا، بشکنند.
نه ایران و نه روسیه، نمی‌خواهند چنین اتفاقی رخ دهد؛ ترکمنستان هم می‌داند تحقق چنین موضوعی بسیار بعید است بااین‌وجود، ترکمنستان با «نه» آوردن در برابر تهران و مسکو، در حال گرفتن انتقام خود از دو کشور همسایه خود هستند. نه اجازه می‌دهند گاز روسی از کشورشان به ایران برسد و نه گازی به ایران می‌دهد که منافع تهران را تأمین کند./میز نفت

"لازم به ذکر است درج اخبار حواشی هفتگی حوزه نفت و انرژی در این بخش به منزله تایید آنها نیست و سایت تحلیلی خبری نفتی‌ها صرفا گردآورنده اخبار در این بخش خبری می‌باشد."