نفتی ها /اخیراً یکی از مدیران شرکت‌های زیرمجموعه شرکت ملی گاز ایران اقدام به انتشار گزارشی از پیشرفت پروژه پالایشگاه گاز ایلام نموده در حالیکه بنابرآمار منتشرشده، ۸۲ درصد پروژه مذکور را تامین کالا و نزدیک به ۵ درصد آن نیز بخش مهندسی است و تنها حدود ۱۳درصد آن مربوط به ساخت پالایشگاه گازی است. لذا نباید پروژه چندان بزرگی باشد و امید است که این مدل توزیع وزن پروژه روندی استاندارد باشد چون معمولا در پروژه‌های سطح‌الارضی بخش عمده پروژه مربوط به ساخت است نه تامین کالا!
ازسویی دیگر، در بخش ساخت که یک عملیات اجرایی و معمولا سخت‌ترین بخش پروژه است و جلوتر بودن از برنامه در این حوزه مایه افتخار مدیر پروژه است، بخش ساخت (Construction) این پروژه باید طبق برنامه نزدیک ۵۳درصد پیشرفت داشته باشد در حالیکه تنها حدود ۲۸درصد پیشرفت داشته و این یعنی شاخص SPI (شاخص تطابق پروژه با برنامه) حدوداً۵۰ درصد است و میزان عقب افتادگی پروژه از برنامه نیز تقریبا ۵۰درصد است.
براین اساس جای تعجب است که پروژه‌ای با حدوداً ۵۰ درصد عقب افتادگی مایه افتخار یکی از مدیران زیرمجموعه شرکت ملی گاز است تا جاییکه وی این افتخار را به صورت شخصی در فضای مجازی با نام خود منتشر می‌کند.
جالب است که در تامین کالا نیز تقریبا ۴۰درصد عقب افتادگی وجود دارد، این پروژه حتی در بحث مهندسی که عموماً کار نرم‌افزاری و کاغذی است و نیاز چندانی به عملیات اجرایی ندارد نیز حدود ۳۰درصد عقب افتادگی دارد؛ به زبانی ساده‌تر این پروژه در مجموع نیز نزدیک ۴۰ درصد از برنامه عقب است و در هیچ حوزه‌ای جلوتر از برنامه و یا حتی مطابق برنامه عمل ننموده است.
اگرچه در این بین بسیاری از کارشناسان ابراز نگرانی می‌کنند که شاید این پروژه مانند سایر پروژه‌های صنعت نفت چندین بار برنامه‌ریزی مجدد (Replan) شده باشد تا برنامه آن به عملکرد نزدیک شده باشد و این پروژه از ابتدا تا کنون مشمول الحاقیه‌های افزایش زمان پروژه شده باشد. فراتر از تحلیل کارشناسان، یک سوال مطرح است" این پروژه چه جایی برای افتخار و تبلیغ در فضای مجازی دارد؟ "