اگر بخواهیم شرایط پتروشیمی ایران در سال ۹۷ را در کوتاه ترین شکل ممکن توصیف کنیم باید بگوئیم "انتصاب مدیرانی بیگانه با این صنعت و بی انگیزگی بدنه کارشناسی."...

نفتی ها /اگر بخواهیم شرایط پتروشیمی ایران در سال ۹۷ را در کوتاه ترین شکل ممکن توصیف کنیم باید بگوئیم "انتصاب مدیرانی بیگانه با این صنعت و بی انگیزگی بدنه کارشناسی."
براساس آنچه از آخرین انتصابات صورت گرفته در پتروشیمی و عملکرد مدیران جدید این صنعت در دولت دوازدهم مشهود است باید برای سال ۹۸ تمام تصوراتی که از صنعت مهم و روزآمد پتروشیمی در ذهن داشتیم را به کنار گذاشته آماده رویاروئی با صنعتی باشیم که از درون کاملا بی برنامه و دچار روزمرگی شده است.
تصور رسیدن به جایگاه نخست خاورمیانه، دست یابی به ۳۴درصد از تولیدات منطقه خاورمیانه و تولید بالای ۱۰۰ میلیون تن تماما مربوط به دورانی بود که این صنعت را مردانی پرورش یافته از دل آن مدیریت می‌کردند.
دراین بین باید گفت سال ۹۷ سال حضور مدیرانی کاملا بیگانه با پتروشیمی در راس مدیریت ارشد این مجموعه بود. آخرین مدیرعامل منصوب شده از دل پتروشیمی شاهدائی بود. پس از وی دکتر نوروززاده نماینده پنج دوره مجلس به پتروشیمی آمد تا شاید بتواند گره کور سرمایه های جذب نشده برای توسعه آن را باز کند ولی به اذعان برخی از کاذشناسان مهم ترین کاری که توانست انجام دهد انتصاب تعدادی از نمایندگان بازنشسته و بیرون از گود نشسته مجلس در هیات مدیره شرکت‌های مختلف بود. بالاخره این مدیر تازه به پتروشیمی رسیده نیز در آنزمان که قانون ممنوعیت بکارگیری نیروهای بازنشسته جدی شد نوروززاده هم از پتروشیمی خداحافظی کرد.
بهزاد محمدی هم از جنس پتروشیمی نبود. او مدیرعامل شرکتی بود که پیش از حضور در پتروشیمی حداکثر همکاری اش با این صنعت قرارداد پیمانکاری با برخی شرکت‌های زیرمجموعه محسوب می‌شد. این درحالی است که کارشناسان معتقدند محمدی برای حضور در راس مدیریت پتروشیمی در شرایطی قرار گرفته بود که یا باید پست تقریبا تشریفاتی شده معاون وزیر نفت در امور پتروشیمی را می‌پذیرفت و یا می‌بایست برای همیشه در دولت دوازدهم با پست‌های مدیریتی خداحافظی می‌کرد.
پتروشیمی در سال ۹۷ اگر چه بنا به آمارها و گزارش های منتشر شده به ظرفیت های ۵۰ و ۶۰ میلیون تنی نیز رسید ولی هیچگاه این موضوع مورد بررسی کارشناسی قرار نگرفت تا جاییکه بسیاری از کارشناسان معتقدند بخش زیادی از افزایش‌های صورت گرفته صرفا افزایش ظرفیت های خالی تولید بوده نه افزایش تولید واقعی.
به عنوان مثال بنابرآمارهای موجود، سال گذشته مجموعه هلدینگ خلیج فارس در رکورد معکوسی عجیب کاهشی تا بیش از یک میلیون تن تولید نسبت به مدت مشابه در سال ۹۶ را تجربه کرد.
دراین بین به اذعان کارشناسان، ناتوانی در فروش محصولات و از دست دادن بازارهای جهانی و منطقه ای و پنهان شدن در پشت بهانه تحریم و از آن مهم تر انتشار اخباری حاکی از انعقاد قراردادهای میلیونی و کنار گذاشتن و به انزوا کشیده شدن مدیران باسابقه بخشی از عملکرد پتروشیمی در سال ۹۷ بوده است.
اما بی اغراق می‌توان تاکید کرد بزرگترین و مهم ترین ضرر پتروشیمی در سال ۹۷  از دست رفتن اعتماد و انگیزه بدنه کارشناسی این صنعت بود.
با اینحال نقد صنعت پتروشیمی در سال ۹۷ به موضوعات تاکید شده در این گزارش خلاصه نمی‌شود چراکه نقد به بخش‌های دیگری چون تولید، طرح ها، حضور در بازار بورس و سهام و صادرات پتروشیمی وارد است که قطعا "نفتی‌ها" به آنان به طور کامل و جداگانه خواهد پرداخت.
اما آنچه دراین گزارش می‌توان مورد تاکید قرار داد ضربه ای مهلک و بزرگ است که این صنعت را در سال گذشته زمین گیر کرد. گرچه صدای این ضربه ها حداقل از نیمه دوم سال جدید درخواهد آمد و فعلا آتش زیر خاکستراست اما کارشناسان را نسبت به آینده صنعت پتروشیمی بسیار نگران کرده است!