نفتی ها /از نگاه بسیاری از کارشناسان اتحاد جدیدی میان ایران، چین و ونزوئلا در حال شکلگیری است که میتواند نقشههای تحریمی آمریکا را برآب کند، اما آیا ایران میتواند خریداران بالقوه دیگری برای فروش نفت خود در روزگاری که تحریم است پیدا کند یا خیر؟
چندی قبل یک موسسه یک موسسه تحقیقاتی اعلام کرده بود که صفر شدن صادرات نفت ایران به تصمیم آمریکا بستگی ندارد بلکه به مشتریانی وابسته است که علیرغم تحریمها همچنان خواستار نفت ایران هستند.
در واقع به زبان سادهتر میخواست بگوید که، تحریم های آمریکا مانع از صادرات نفت ایران نخواهد شد و توقف واردات نفت از ایران به تصمیم آمریکا بستگی ندارد، بلکه کاملا به سیاست های مشتریان نفت ایران وابسته است؛ مشتریانی که حاضر نیستند واردات نفت خام خود را از این کشور قطع کنند و در این میان موقعیت چین و هند که دو سوم از صادرات نفت ایران را مصرف می کنند بستگی دارد در این راستا نقش بسیار سازنده ای دارند.
از سویی دیگر مشکل بزرگی که تاثیر چشمگیری در کاهش فروش نفت ایران داشته، مسئله پرداخت است؛ متاسفانه حتی اگر کشوری نفت ایران را خریداری کند و بخواهد پرداخت خود را از طریق سیستمهای بانکی بینالمللی انجام دهد، آمریکا جلوی این کار را میگیرد. بعنوان مثال ایران پول حاصل از فروش نفت به هند را به روپیه و در بانکهای این کشور دریافت میکند اما این در حالی است که همواره کشورهای صادر کننده نفت نیاز دارند تا پول نفت خود را به ارز دریافت کنند تا بتوانند آزادانه با آن در سراسر دنیا خرید داشته باشند.
اما اینکه ایران مجبور باشد پول صادرات نفت خود را از هندوستان خرید داشته باشد به ضرر ایران است حتی اگر نفت خود را به قیمت معمول و بدون تخفیف به فروش رسانده باشد؛ و این نکته نیازمبرمی به بررسی و چاره جویی مسؤولین امر دارد تا ایران بتواند همچنان به دنبال تجارت با کشورهای صادر کننده نفت باشد.
در حال حاضر نیز، ونزوئلا تحت فشار قرار دارد و هرجا و به هر طریقی که بتواند اقدام به فروش نفت خود میکند و روسیه نیز به این کشور در این زمینه کمک میکند و حتی من شنیدهام که این کشور یک شعبه بانکی در شهر مسکو پایتخت روسیه گشوده است تا به تجارت نفتی خود کمک کند. این مسائل منجر به این میشود که این کشور از یک سو با چین بعنوان خریدار نفت و از سوی دیگر با روسیه به عنوان کشور کمککننده در تسهیل فروش نفت و از سوی دیگر با ایران حتی با وجود این مسئله که هر دو کشور صادر کننده و به نوعی رقیب هم هستند، همکاری داشته باشد و از نظر عملیات نفتی و نه از نظر سیاسی، شاید این اتحاد را حتی بتوان اتحاد چهارگانه ایران، روسیه، ونزوئلا و چین نامید".
همچنین شایان ذکر است، نفت کالایی است که وقتی روی کشتی بارگیری میشود و راهی دریای آزاد میشود دیگر تفاوتی نمیکند که مقصد آن کجا باشد، ممکن است حتی مقصد آن عوض شود؛ البته که مشخصات نفت مشخص کننده منبع آن است. متاسفانه ایالات متحده دارای سیستم ردگیری است و اینکه کشتیهای نفتی ایران در کجا واقع هستند را حتی شرکتهای بیمه بصورت اطلاعات باز در اختیار دارند و به همین دلیل است که آمریکا میتواند بر روی خریداران نفت ایران فشار بیاورد، اما در همین جا یک قابلیت انعطاف برای ایران وجود دارد که میتواند با خاموش کردن رادار نفتکشها به فروش نفت خود ادامه دهد
sputniknews
لینک مطلب: | http://naftiha.ir/News/5366.html |