نفتی ها /درحالی که فاز ۱۱ پارس جنوبی به پترو پارس رسیده است، که زنگنه پیش از این علیرغم انتقادات کارشناسان مبنی بر فرصت دهی به شرکت های داخلی معتقد بود که کلید اصلی تکمیل فازهای پارس جنوبی در دستان شرکت های خارجی است.
چند روز پیش زنگنه در جمع خبرنگاران درباره آخرین وضعیت فاز۱۱ پارس جنوبی گفت که تکمیل این فاز به پتروپارس سپرده شده است، اما این در حالی است که تا پیش از این علی رغم اعلان آمادگی سه شرکت ایرانی ، وزرات نفت دست از برون سپاری فازهای ۱۱ برنداشته بود و همچنان متصور بودکه تکمیل فاز۱۱ به دست خارجی ها امکان پدیر است و حاضر به تغییر در استراتژی خود نبود.
این در حالی بود که فاز ۱۱ پارس جنوبی به خاطر بدعهدی دو شرکت توتال فرانسه و سی.ان.پی.سی چین سالها با تأخیر در توسعه مواجه شده و همپنان معطل امروز و فردا کردنهای این دو شرکت مانده بود.
در واقع مقصران تأخیر در توسعه فاز ۱۱ بار دیگر با اشتباه مدیریتی مسئولان صنعت نفت کشور در نگرفتن ضمانت لازم برای تأخیرهای تحمیلی به پروژه، فضا را برای تکرار تاریخ و معطل نگه داشتن بیش از پیش توسعه این بخش مهم از میدان مشترک گازی پارس جنوبی محیا دیده اند و بسیاری بر این عقیده بودند که وزارت نفت بهجای اتکا به شرکتهای خارجی که اجرای پروژههای کشور را معطل تصمیم آمریکا و سایر دشمنان ایران گذاشتهاند، استفاده از توان داخلی و تقویت آن را در دستور کار خود قرار میداد.
حال وزیر نفت میگوید: حتی اگر توتال میماند و برای فاز ۱۱ پارس جنوبی سکوهای فشارافزایی را نصب و عملیاتی میکرد باز هم ما به دنبال این بودیم که برای بقیه فازها این تکنولوژی را با استفاده از توان داخل عملیاتی کنیم.
اما نکته ای که در این میان وجود دارد این است که به گفته کارشناسان،حالا که چینی ها هم مانند توتال از قرارداد طرح توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی بدون پرداخت کمترین جریمه خارج شدهاند؛ ثمره قراردادهای جدید نفتی جز فرصت سوزی برای ثروت ملی نبوده است.
اما سوال بعدی این است که در این میان چه کسی باید جواب این تاخیر را بدهد؟ طبق زمانبندی اولیه، قرار بود ۴۰ ماه بعد از امضای قرارداد، تولید گاز از میدان فاز ۱۱ پارس جنوبی آغاز شود. اما با گذشت حدود ۲۲ ماه، اقدام قابلتوجهی در این میدان صورت نگرفته و بعد گزیدن شدن از یک سوراخ تکمیل این پروژه به شرکتهای ایرانی سپرده شده است.
این در حالی است که شرکتهایی چون پتروپارس، گروه مپنا، پتروایران، قرارگاه سازندگی خاتمالانبیاء(ص)، شرکت اویک و امثال آنها که بسیاری از آنها به صورت مستقیم یا غیرمستقیم زیرمجموعه وزارت نفت محسوب میشوند میتوانستند این پروژه را در اختیار بگیرند و برای بخشهایی که نیازمند فناوری جدید است، از شرکتهای ارائهدهنده خدمات فنی نفت و گاز استفاده کنند.
بهعنوانمثال فاز ۱۲ میدان گازی پارس جنوبی که ازنظر حجم عملیات و میزان سرمایهگذاری، عظیمترین طرح تاریخ صنعت نفت ایران و یکی از بزرگترین طرحهای تولید گاز جهان است، نمونه بارز توانمندی شرکتهای ایرانی در مدیریت پروژههای بزرگ گازی محسوب میشود. اهمیت توسعه این فاز بهقدری بالا است که استفان میشل، مدیر بخش خاورمیانه و آفریقای توتال در این زمینه عنوان کرده است: «کارشناسان و مدیران شرکت توتال از عملکرد ایران در دوران عدم حضور در پارس جنوبی کاملاً غافلگیر شدند و عملکرد ایرانیها بهویژه در فاز ۱۲ بسیار ستودنی بود».
اختصاصی
لینک مطلب: | http://naftiha.ir/News/26745.html |