نفتی ها /حاشیه اول این هفته را با خبر تکذیب استفعای زنگنه شروع می‌کنیم، مدیر کل روابط عمومی وزارت نفت خبر استعفای زنگنه را تکذیب کرده است؛ این در حالی است که وزیر نفت پس از انتشار نامه ۷۲ نماینده مجلس، استعفای خود را با اسحاق جهانگیری در میان گذاشته و از فشارهای موجود گله کرده است؛ شاید به همین دلیل بود که روحانی امروز از او بابت تحمل فشارها تشکر کرده است.
حاشیه دوم این هفته نفتی‌ها به نارضایتی برخی پرسنل اداره بهداشت و درمان بندر ماهشهر از مدیرعامل سازمان بهداشت و درمان نفت اختصاص دارد.
این کارکنان با ارسال نامه ای اعتراض آمیز به رسانه ها خواستار رسیدگی مسئولین امر شده اند؛ این کارکنان طی اعتراض خود عنوان کردند که: پس از معرفی این مجموعه درمانی به سازمان تعزیرات حکومتی جهت کم کاری، شاهد تغییراتی در مجموعه مدیریتی آن شدند که نه تنها برای افراد عامه خارج از آن، بلکه کارکنان و مخاطبان درون آن را نیز به شگفتی وا داشته و موجبات نارضایتی انها رافراهم ساخته است.
این تغییرات از انتصاب پزشک عمومی بعنوان سرپرست بیمارستان و مراکز درمانی نفت در بندر ماهشهر که از حامیان خصوصی سازی و واگذاری بیمارستان نفت ماهشهر به بخش خصوصی بوده گرفته تا مسئولیت گرفتن فردی که دارای تخلفات متعدد بوده همه و همه بخش هایی از اوضاع آشفته و نابسمان این مجموعه را حکایت می‌کند.
حال سوال کارکنان مجموعه بهداشت و درمان نفت بندر ماهشهر، پیراپزشکان و پزشکان از مدیران بالا دستی بهداشت و درمان صنعت نفت آن است که چگونه بدون درنظر گرفتن اصول و ارزشهای خط مشی سازمانی خود یعنی رعایت اخلاق حرفه ای، الهام بخشی و امید آفرینی، تعالی و رشد سرمایه انسانی، دست به چنین انتصاباتی میزنند که خلاف اصول بالا می‌باشد و همگان را شگفت زده و موجبات نارضایتی کارکنان تحت پوشش را بوجود آورده اند؟!
حاشیه عجیب سوم تیتر عجیب برخی رسانه ها است که از ماجرای دکل گمشده ، با عنوان استخراج مشروب با دکل حفاری! یاد کرده بودند.
مدارک و اسناد موجود نشان می دهد که رضا مصطفوی طباطبایی به دلیل جلب اعتماد مسولان تاسیسات دریایی در اقدامی دیگر این فرد را تایید کرده و به تاسیسات دریایی این اطمینان را می دهد که با این شرکت واسطه به زودی به دکل خواهید رسید. دلیل حضور این شرکت واسطه در این بین، مشکلات شرکت رومانیایی با هرگونه معامله با ایران بود لذا تصمیم گرفته شد تا شرکتی میانجی و کاغذی، برای نهایی کردن این خرید تاسیس شود.
بعد‌ها نیز گفته شد ۸۷ میلیون دلار به علت تحریم توسط پلیس امارات بلوکه شده است و زمانی همه چیز عیان شد که پول‌ها با مدیریت دلال فراری و کارگزاری عمر برای طباطبایی جابهجا و سرمایه‌گذاری می‌شود. مسئولان DEAN متواری شده و طباطبایی شایعه می‌کند که عمر و DEAN را نمی‌شناسد. طباطبایی یکی از قماربازان قهار کازینو‌ها بوده و در ماجرای پرونده کرسنت دارای پیشینه جالبی است.
او پس از بالا کشیدن پول دکل حفاری، ابتدا به موناکوی فرانسه رفت و پس از آن راهی برایتون انگلستان شد و بر‌اساس اسناد موجود، یک کارخانه مشروب‌سازی در این شهر به راه انداخته و مهمانی‌های مختلفی را با اپوزیسیون و چهره‌های نزدیک به رضا پهلوی برگزار می‌کند. او همچنین در جریان انتخابات ریاست جمهوری امریکا به ستاد انتخاباتی دونالد ترامپ کمک مالی کرده است تا با پول مردم ایران، به خوشگذرانی مشغول باشد.
حاشیه بعدی هم به خبر تقدیر رئیس جمهور از زنگنه آن هم در شرایط جنگ اقتصادی و دور زدن تحریم‌ها اختصاص دارد.
به گفته رسانه ها این تقدیر در حالی بوده که میزان صادرات نفت ایران به کمترین میزان در ۳۰ سال گذشته رسیده است! آن‌هم بدون تحریم‌های شورای امنیت و اتحادیه اروپا. نکته جالب اینجاست که آمریکا بیش از یک میلیون بشکه برای مشتریان ایران معافیت صادر کرده اما میزان صادرات بسیار کمتر از این میزان است. دلیل این تقدیر در نوع خود عجیب است.
با این وجود، مشخص نیست چرا حسن روحانی از زنگنه تشکر کرده است و بر اساس چه دستاوردی، او را می‌ستاید. البته که استعفای وزیر نفت نه تنها راه درمان نیست، بلکه شانه خالی کردن از مسئولیتی است که بر عهده دارد. زنگنه روزهای سختی را پشت سر می‌گذارد و همه نیز آن را قبول دارند اما این وضعیت، حاصل نوع نگاه این وزارتخانه به مقوله دور زدن تحریم‌هاست و لاغیر. از وزراتخانه‌ای که فروش غیر رسمی نفت را «قاچاق نفت» عنوان می‌کند نمی‌توان انتظار فریادرسی داشت.
اما حاشیه آخر این هفته هم به نفتکش‌هایی می‌پردازد که بجای نفت خام، آب دریا را جابجا می‌کنند
یکی از نتایج شگفت‌انگیز انقلاب نفت شیل ایالات‌متحده این است که نفتکش‌های عظیم، بجای حمل نفت خام، در حال حمل آب دریا در سراسر اقیانوس اطلس هستند.
کشتی‌ها تنها وقتی پول می‌گیرند که محموله‌ای را حمل کنند، بنابراین حمل و نقل در مسیر رفت و برگشت در سراسر دریاها برای صاحبان کشتی‌ها بسیار حائز اهمیت است، اما افزایش تولید نفت ایالات‌متحده، کاهش تولید اوپک و تحریم‌های ایالات‌متحده علیه ایران و ونزوئلا در حال تغییر روند تجارت جهانی نفت خام است.
این امر باعث می‌شود که پیدا کردن محموله برای حمل در مسیر رفت و برگشت، به چالشی بزرگ برای کشتی‌ها تبدیل شود. نتیجه این می‌شود که برخی از این نفتکش ها چیزی برای ارسال نداشته باشند و مجبور هستند مسافت ۲۱ هزار مایل (۳۴هزار کیلومتر) را از آسیا به ایالات‌متحده بدون هیچگونه محموله‌ای طی کنند و تنها به دلیل حفظ ثبات خود روی دریا، مخازن خود از آب دریا پر کنند.
به نظر می‌رسد که در آینده، چنین پدیده‌ای بیشتر مشاهده شود. احتمالاً تنها راهی که می‌تواند منجر به حمل دو طرفه محموله‌ها شود این است که سعودی‌ها از طرح کاهش تولید برنامه‌ریزی‌شده خود کناره‌گیری کنند و بعید به نظر می‌رسد که چنین چیزی در آینده نزدیک روی دهد.