نفتی ها /حاشیه اول امروز را با توضیحات جدید وزیر نفت در مورد کثافت دانستن پالایشگاه ها آغاز می‌کنیم .بیژن زنگنه، وزیر نفت در روزهای اخیر با بیان اینکه در پارس جنوبی تولید را از ۲۸۰ میلیون مترمکعب در روز به ۷۰۰ میلیون مترمکعب در روز رسانده‌ایم، گفت: تولید در پارس چنوبی با افزوده شدن ظرفیت تولید روزانه ۴۲۰ میلیون مترمکعب، دو برابر شده است.
وی افزود: این یعنی ۲.۶ میلیون بشکه پالایشگاه، اگر ما می خواستیم پالایشگاه بزنیم باید ۱۰ پالایشگاه ۲۶۰ هزار بشکه ای می زدیم تا بتوانیم سوخت کشور را تأمین کنیم و تمام کشور را به کثافت و آلودگی بکشانیم.
این سخنان زنگنه، موجی از انتقادات را به نگرش وی به موضوع پالایشگاه سازی به دنبال داشت. وزیر نفت در تشریح این سخنان خود، در پیامی در فضای توییتر، توضیحاتی ارائه کرد.
در این پیام زنگنه آمده است: "به مدد توسعه میدان مشترک پارس جنوبی، ضریب نفوذ گاز در کشور به نزدیک ۹۵ درصد رسید، محیط زیست صیانت و با افزایش ظرفیت و بهسازی پالایشگاه‌ها، صادرات ۴ برابری فرآورده محقق شد. بدون رسیدن به این میزان افزایش تولید در پارس جنوبی، برای تأمین نیاز کشور به سوخت، باید ظرفیت پالایشی معادل ۲.۶ میلیون بشکه (معادل ۱۰ پالایشگاه) می‌ساختیم. پالایشگاه‌سازی اولویت وزارت نفت است؛ اما مصرف سوخت مایع و آسیب به محیط زیست، خیر."
حاشیه دوم این هفته هم به دو حادثه دلخراش در صنعت نفت اختصاص دارد.
حادثه اول مربوط به قطع عضو یکی از کارگران اهوازی در شرکت ملی حفاری مربوط است که بار دیگر سختی شرایط کار و ریسک بالای کار شاغلین صنعت حفاری را یادآوری کرد.
این حادثه در موقعیت عملیاتی استقرار دکل حفاری ۵۶ فتح در منطقه تنگ بیجار استان ایلام رخ داد که منجر به قطع دست سکوبان دستگاه شد.
رییس سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری اهواز از کشته شدن ۳ نفر بر اثر برخورد اتوبوس حامل کارکنان شرکت نفت و گاز اروندان با خودرو تریلر در جاده اهواز به آبادان خبر داد.
حادثه دوم هم که صبح امروز یعنی شنبه مربوط است بر اثر برخورد یک دستگاه اتوبوس با یک دستگاه تریلر حادث شد.
این حادثه در کیلومتر ۱۵ جاده اهواز به آبادان اتفاق افتاد و در این حادثه خودرو اتوبوس پس از برخورد با قسمت عقبی تریلر حامل بار جدول های بتونی، از جاده منحرف شده و قسمت جلوی آن به شدت دچار خسارت فیزیکی می شود.
رییس سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری اهواز در این خصوص گفت: نیروهای امداد و نجات آتش نشانی اهواز، با رسیدن در محل به سرعت کار خود را آغاز کرده و با استفاده از ابزار تخصصی خودرو نجات، کار خود را آغاز نمودند.
حال پربیراه نخواهد بود اگر از کارفرمایان و پیمانکاران ذی ربط در این صنعت پرسیده شود تا کنون چه اقدامات سازنده ای برای تضمین آینده شغلی پرسنل حفاری صورت گرفته است؟
و این که آیا باتوجه به اینکه کار در مناطق عملیاتی نفت تعطیلی بردار نیست و حضور شبانه روزی نیروهای انسانی را می طلبد، آیا امتیازات ویژه ای برای این صنف درنظر گرفته خواهد شد یا فقط در ازای پرداخت به موقع حقوق و مطالبات کارگران باید کلاه هایشان را به هوا بیاندازند؟
حاشیه سوم هم شروط جالب یکی از مشتریان گاز ایران برای تمدید قراردادش پرداخته است.
رویترز نوشت: یک مقام بلندپایه وزارت انرژی ترکیه اعلام کرد که کشورش انتظار دارد اگر صادرکنندگان گاز می خواهند قراردادهای بلندمدت را تمدید کنند، قیمت رقابتی تر و منعطف تری به این کشور پیشنهاد کنند.این مقام ترکیه ای که مایل نبود نامش فاش شود، گفت: ما مذاکرات را درباره تمدید یا یافتن یک گزینه واردات دیگر آغاز کرده ایم. تصمیم ما به این بستگی خواهد داشت که صادرکنندگان با پیشنهادهای قدیمی به سراغ ما بیاییند یا پیشنهادهای رقابتی تر و انعطاف پذیر داشته باشند. در صورت اول، تصور نمی کنم قراردادهای فعلی ادامه پیدا کنند.
ترکیه برای تامین عمده نیازهای نفت و گاز خود به واردات متکی است و در نیمه اول امسال، واردات ترکیه از روسیه و ایران کاهش یافت و در مقابل خریدش از جمهوری آذربایجان و آمریکا افزایش چشمگیری داشت.این مقام ترکیه ای گفت: آمریکا یکباره دومین صادرکننده بزرگ LNG به بازار ترکیه در نیمه اول سال ۲۰۲۰ شد و دلیل اصلی آن هم رقابتی بودن بالای آن بود.| ایسنا
حاشیه بعدی به ادعای وبسایت تانکرترکرز در خصوص عزیمت دوباره نفتکش های ایرانی به ونزوئلا است
وبسایت تانکرترکرز که به بررسی داده‌های مربوط به حمل و نقل دریایی میپردازد، سه نفتکش ایرانی فارست، فورچون و فاکسون نزدیک به ۸۲۵ هزار بشکه بنزین را در بندر رجایی بارگیری کرده و پس از خاموش کردن ردیاب‌های ماهواره‌ای خود، عازم ونزوئلا هستند.
این سه نفتکش در ماه می به همراه دو کشتی دیگر که حاوی کالاهای ایرانی بودند، محموله خود را به ونزوئلا تحویل داده بودند.
هرچند که این سه نفتکش ردیاب‌های خود را خاموش کرده‌اند اما انتظار می‌رود در صورت عبور از کانال سوئز طبق مقررات به ناچار آنها را بار دیگر روشن کنند.
گزارش‌ها حاکی از آن است که کمبود سوخت در ونزوئلا مجددا باعث ایجاد صف‌های طولانی در پمپ‌بنزین‌های پایتخت این کشور شده است و به همین جهت ممکن است ایران دوباره برای نجات ونزوئلا تلاش کند.
ونزوئلا بزرگترین ذخایر نفت جهان را در اختیار دارد، با این حال به اندازه کافی قادر به پالایش نفت خام برای تأمین نیازهای داخلی خود نیست./ نفت خبر
اما حاشیه آخر این هفته به ماجرای تحریم بنزین از یک نگاه جدید میپردازد.
پس از پایان جنگ، رویکرد دولت وقت به توسعه صنعت پالایشی کشور متمایل شد که طی سال‌های ۶۸ تا ۷۶ و در اوج نیاز کشور به منابع مالی برای بازسازی صنایع، دو پالایشگاه بندرعباس و اراک احداث شد. پالایشگاه‌هایی که تحویل دولت اصلاحات شد تا مجموع پالایشگاه‌های کشور به ۹ پالایشگاه برسد. در دولت اصلاحات اما موضوع پالایشگاه سازی فراموش شد و با وجود حرکت جهانی برای افزایش ظرفیت پالایشی، اما وزارت نفت آن روزها، با بهانه‌تراشی‌های عجیب و با تکبر خاصی منکر جذابیت اقتصادی ساحت واحدهای پالایشی شد. بیژن زنگنه دوره نخست وزارت خود در نفت را تجربه می‌کرد و با دیدگاه «نیروگاهی» معتقد بود چرا باید خودمان بنزین و فراورده‌های نفتی تولید کنیم وقتی می‌توان آن را وارد کرد. در دوره او، کلنگ هیچ پالایشگاهی به زمین نخورد در حالی که کشورهای همسایه و نفتی با سرمایه‌گذاری در صنایع پالایشی بسرعت ایران را پشت سر گذاشتند.
به هر شکل، وزارت نفت توجهی به این موضوع نکرد و افسار مصرف بنزین را به حال خود رها کرد. در سال ۸۴ بسیاری از نهادها و چهره‌های خاص این هشدار را دادند که سریعا باید برای خودکفایی کشور در تولید بنزین فکری شود و لجاجت‌های گذشته نباید تکرار شود. در اوایل دولت نهم، دو طرح بزرگ برای جلوگیری از بحران‌های آتی تدوین اجرایی شد. یکی مدیریت مصرف سوخت که به کارت سوخت معروف شد و دیگری، افزایش ظرفیت و بهینه‌سازی پالایشگاه‌های کشور در کنار احداث چند پالایشگاه دیگر.
نظام جمهوری اسلامی ایران، کاهش ریسک تحریم بنزین را هدف گرفته بود؛ هدفی که با در دوره قبل یک مخالف بزرگ به نام بیژن زنگنه داشت. اما آمریکایی‌ها با رصد دقیق تحولات نفتی ایران بواسطه عوامل خود، در سال ۸۸ تحریم بنزین ایران را کلید زدند. صادرات هرگونه محموله بنزین به ایران تحریم شد و کشور در یک بحران بزرگ قرار گرفت.تصمیمی که متاثر از کم‌کاری وزارت نفت در خودکفایی کشور در تولید فرآورده‌های نفتی بویژه بنزین بود. گویی وزارت نفت شرایط را برای تحریم کشور و تحمیل یک بحران بزرگ آماده کرده بود اما به هر حال، با بکارگیری روش‌هایی برای واردات بنزین و تولید ریفرمیت در مجتمع‌های پتروشیمی، این بحران بزرگ که می توانست کشور را فلج کند پشت سر گذاشته شد.
پالایشگاه ستاره خلیج‌فارس هم با سرعت بیشتری پیشرفت کرد و در رقم ۶۹ درصد – به استناد نامه رسمی زنگنه به معاون اول - تحویل دولت یازدهم شد. زنگنه که همه طرح‌های پالایشی دولت قبل را با باطل کردن مجوز خوراک، از بین برد اما نمی‌توانست با ستاره خلیج‌فارس، آن برخوردی را کند که با سایر پروژه‌های پالایشی کرده بود. این پالایشگاه سرانجام ساخته و افتتاح شد تا برای همیشه خطر سایه کمبود بنزین و گازوئیل و سایر فرآورده‌های نفتی از ایران برداشته شود.
مقام عالی وزارت می‌تواند برای آنکه خود را مدافع پالایشگاه‌سازی معرفی کند، مدام بگوید در زمان وزارت وی، تولید بنزین دو برابر شده است و طبل زیر گلیم بزند؛ ما به همین لبخند اکتفا می‌کنیم؛ در دوره دوم زنگنه او باز هم مصرف بنزین را با عقیم کردن کارت سوخت به حال خود رها کرد و از طرف دیگر، واردات بنزین را افزایش داد تا باز هم از سر گشاد سرنا بدمد. در سال ۸۸ و بحران بنزین، نظام هزینه لجاجت‌ها و خودبزرگ‌بینی‌های ژنرال را پس داده است و اگر قرار است افتخارات سایرین به اسم ایشان ثبت شود، مشکلی نیست؛ طبل هر چه تو خالی‌تر، صدایش بیشتر!/ میز نفت
لازم به ذکر است درج اخبار حواشی هفتگی حوزه نفت و انرژی در این بخش به منزله تایید آنها نیست و سایت تحلیلی خبری نفتی‌ها صرفا گردآورنده اخبار در این بخش خبری می‌باشد.